Nimittakammakath±

120. Nimittakammanti saññupp±danattha½ kassaci nimittassa karaºa½, ta½ “akkhi½ v± nikhaºiss±m²”ti-±din± nayena tidh± vutta½. Aññampi panettha hatthalaªghana-p±ºippah±ra-aªguliphoµana-g²vunn±mana-ukk±san±di-anekappak±ra½ saªgahetabba½. Sesamettha saªketakamme vuttanayamev±ti.

Nimittakammakath± niµµhit±.

¾ºattikath±

121. Id±ni etesveva saªketakammanimittakammesu asammohattha½ “bhikkhu bhikkhu½ ±º±pet²”ti-±dim±ha. Tattha so ta½ maññam±no tanti so avah±rako ya½ ±º±pakena nimittasañña½ katv± vutta½, ta½ etanti maññam±no tameva avaharati, ubhinna½ p±r±jika½. So ta½ maññam±no aññanti ya½ avahar±ti vutta½, ta½ etanti maññam±no añña½ tasmi½yeva µh±ne µhapita½ avaharati, m³laµµhassa an±patti. Añña½ maññam±no tanti ±º±pakena nimittasañña½ katv± vuttabhaº¹a½ appaggha½, ida½ añña½ tasseva sam²pe µhapita½ s±rabhaº¹anti eva½ añña½ maññam±no tameva avaharati, ubhinnampi p±r±jika½. Añña½ maññam±no aññanti purimanayeneva ida½ añña½ tasseva sam²pe µhapita½ s±rabhaº¹anti maññati, tañce aññameva hoti, tasseva p±r±jika½.
Itthann±massa p±vad±ti-±d²su eko ±cariyo tayo buddharakkhita-dhammarakkhita-saªgharakkhitan±mak± antev±sik± daµµhabb±. Tattha bhikkhu bhikkhu½ ±º±pet²ti ±cariyo kiñci bhaº¹a½ katthaci sallakkhetv± tassa haraºatth±ya buddharakkhita½ ±º±peti. Itthann±massa p±vad±ti gaccha tva½, buddharakkhita, etamattha½ dhammarakkhitassa p±vada. Itthann±mo itthann±massa p±vadat³ti dhammarakkhitopi saªgharakkhitassa p±vadatu. Itthann±mo itthann±ma½ bhaº¹a½ avaharat³ti eva½ tay± ±ºattena dhammarakkhitena ±ºatto saªgharakkhito itthann±ma½ bhaº¹a½ avaharatu, so hi amhesu v²raj±tiko paµibalo imasmi½ kammeti. ¾patti dukkaµass±ti eva½ ±º±pentassa ±cariyassa t±va dukkaµa½. Sace pana s± ±ºatti yath±dhipp±ya½ gacchati, ya½ parato thullaccaya½ vutta½, ±ºattikkhaºe tadeva hoti. Atha ta½ bhaº¹a½ avassa½ h±riya½ hoti, ya½ parato “sabbesa½ ±patti p±r±jikass±”ti vutta½, tato imassa taªkhaºeyeva p±r±jika½ hot²ti aya½ yutti sabbattha veditabb±.
So itarassa ±rocet²ti buddharakkhito dhammarakkhitassa, dhammarakkhito ca saªgharakkhitassa “amh±ka½ ±cariyo eva½ vadati– ‘itthann±ma½ kira bhaº¹a½ avahara, tva½ kira amhesu ca v²rapuriso”’ti ±roceti, eva½ tesampi dukkaµa½. Avah±rako paµiggaºh±t²ti “s±dhu hariss±m²”ti saªgharakkhito sampaµicchati. M³laµµhassa ±patti thullaccayass±ti saªgharakkhitena paµiggahitamatte ±cariyassa thullaccaya½, mah±jano hi tena p±pe niyojitoti. So ta½ bhaº¹anti so ce saªgharakkhito ta½ bhaº¹a½ avaharati, sabbesa½ catunnampi jan±na½ p±r±jika½. Na kevalañca catunna½, etena up±yena visaªketa½ akatv± parampar±ya ±º±penta½ samaºasata½ samaºasahassa½ v± hotu, sabbesa½ p±r±jikameva.
Dutiyav±re– so añña½ ±º±pet²ti so ±cariyena ±ºatto buddharakkhito dhammarakkhita½ adisv± v± avattuk±mo v± hutv± saªgharakkhitameva upasaªkamitv± “amh±ka½ ±cariyo evam±ha– ‘itthann±ma½ kira bhaº¹a½ avahar±”’ti ±º±peti. ¾patti dukkaµass±ti ±ºattiy± t±va buddharakkhitassa dukkaµa½. Paµiggaºh±ti, ±patti dukkaµass±ti saªgharakkhitena sampaµicchite m³laµµhasseva dukkaµanti veditabba½. Sace pana so ta½ bhaº¹a½ avaharati, ±º±pakassa ca buddharakkhitassa, avah±rakassa ca saªgharakkhitass±ti ubhinnampi p±r±jika½. M³laµµhassa pana ±cariyassa visaªketatt± p±r±jikena an±patti. Dhammarakkhitassa aj±nanat±ya sabbena sabba½ an±patti. Buddharakkhito pana dvinna½ sotthibh±va½ katv± attan± naµµho.
Ito paresu cat³su ±ºattiv±resu paµhame t±va so gantv± puna pacc±gacchat²ti bhaº¹aµµh±na½ gantv± anto ca bahi ca ±rakkha½ disv± avaharitu½ asakkonto ±gacchati. Yad± sakkosi, tad±ti ki½ ajjeva avahaµa½ hoti? Gaccha yad± sakkosi tad± na½ avahar±ti. ¾patti dukkaµass±ti eva½ puna ±ºattiy±pi dukkaµameva hoti. Sace pana ta½ bhaº¹a½ avassa½ h±riya½ hoti, atthas±dhakacetan± n±ma magg±nantaraphalasadis±, tasm± aya½ ±ºattikkhaºeyeva p±r±jiko. Sacepi avah±rako saµµhivass±tikkamena ta½ bhaº¹a½ avaharati, ±º±pako ca antar±yeva k±la½ v± karoti, h²n±ya v± ±vattati; assamaºova hutv± k±la½ v± karissati, h²n±ya v± ±vattissati, avah±rakassa pana avah±rakkhaºeyeva p±r±jika½.

Dutiyav±re– yasm± ta½ saºika½ v± bhaºanto tassa v± badhirat±ya “m± avahar²”ti

Eta½ vacana½ na s±veti, tasm± m³laµµho na mutto. Tatiyav±re– pana s±vitatt± mutto. Catutthav±re tena ca s±vitatt±, itarena ca “s±dh³”ti sampaµicchitv± oratatt± ubhopi mutt±ti.

¾ºattikath± niµµhit±.