[39] 9. Nandaj±takavaººan±
Maññe sovaººayo r±s²ti ida½ satth± jetavane viharanto s±riputtattherassa saddhivih±rika½ ±rabbha kathesi. So kira bhikkhu subbaco ahosi vacanakkhamo, therassa mahantenuss±hena upak±ra½ karoti. Atheka½ samaya½ thero satth±ra½ ±pucchitv± c±rika½ caranto dakkhiº±girijanapada½ agam±si. So bhikkhu tattha gatak±le m±natthaddho hutv± therassa vacana½ na karoti “±vuso, ida½ n±ma karoh²”ti vutte pana therassa paµipakkho hoti. Thero tassa ±saya½ na j±n±ti. So tattha c±rika½ caritv± puna jetavana½ ±gato. So bhikkhu therassa jetavanavih±ra½ ±gatak±lato paµµh±ya puna t±disova j±to. Thero tath±gatassa ±rocesi “bhante, mayha½ eko saddhivih±riko ekasmi½ µh±ne satena k²tad±so viya hoti, ekasmi½ µh±ne m±natthaddho hutv± ‘ida½ n±ma karoh²’ti vutte paµipakkho hot²”ti. Satth± “n±ya½, s±riputta, bhikkhu id±neva eva½s²lo, pubbepesa eka½ µh±na½ gato satena k²tad±so viya hoti. Eka½ µh±na½ gato paµipakkho paµisattu hot²”ti vatv± therena y±cito at²ta½ ±hari. At²te b±r±ºasiya½ brahmadatte rajja½ k±rente bodhisatto ekasmi½ kuµumbiyakule paµisandhi½ gaºhi. Tasseko sah±yako kuµumbiko saya½ mahallako, bhariy± panassa taruº². S± ta½ niss±ya putta½ paµilabhi. So cintesi “aya½ itth² taruºatt± mamaccayena kañcideva purisa½ gahetv± ima½ dhana½ vin±seyya, puttassa me na dadeyya, ya½n³n±ha½ ima½ dhana½ pathavigata½ kareyyan”ti ghare nanda½ n±ma d±sa½ gahetv± arañña½ gantv± ekasmi½ µh±ne ta½ dhana½ nidahitv± tassa ±cikkhitv± “t±ta, nanda, ima½ dhana½ mamaccayena mayha½ puttassa ±cikkheyy±si, m± ca na½ pariccajas²”ti ovaditv± k±lamak±si. Puttopissa anukkamena vayappatto j±to. Atha na½ m±t± ±ha– “t±ta, tava pit± nanda½ d±sa½ gahetv± dhana½ nidhesi, ta½ ±har±petv± kuµumba½ saºµhapeh²”ti. So ekadivasa½ nanda½ ±ha– “m±tula, atthi kiñci mayha½ pitar± dhana½ nidahitan”ti. “¾ma, s±m²”ti. “Kuhi½ ta½ nidahitan”ti. “Araññe, s±m²”ti. “Tena hi gacch±m±”ti kudd±lapiµaka½ ±d±ya nidhiµµh±na½ gantv± “kaha½ m±tula, dhanan”ti ±ha. Nando ±ruyha dhanamatthake µhatv± dhana½ niss±ya m±na½ upp±detv± “are d±siputta ceµaka, kuto te imasmi½ µh±ne dhanan”ti kum±ra½ akkosati. Kum±ro tassa pharusavacana½ sutv± asuºanto viya “tena hi gacch±m±”ti ta½ gahetv± paµinivattitv± puna dve tayo divase atikkamitv± agam±si, nando tatheva akkosati. Kum±ro tena saddhi½ pharusavacana½ avatv±va nivattitv± “aya½ d±so ito paµµh±ya ‘dhana½ ±cikkhiss±m²’ti gacchati, gantv± pana ma½ akkosati, tattha k±raºa½ na j±n±mi, atthi kho pana me pitu sah±yo kuµumbiko, ta½ paµipucchitv± j±niss±m²”ti bodhisattassa santika½ gantv± sabba½ ta½ pavatti½ ±rocetv± “ki½ nu kho, t±ta, k±raºan”ti pucchi. Bodhisatto “yasmi½ te, t±ta, µh±ne µhito nando akkosati, tattheva te pitu santaka½ dhana½, tasm± yad± te nando akkosati, tad± na½ ‘ehi re d±sa, ki½ akkosas²’ti ±ka¹¹hitv± ta½ µh±na½ bhinditv± kulasantaka½ dhana½ n²haritv± d±sa½ ukkhip±petv± dhana½ ±har±”ti vatv± ima½ g±tham±ha–
39. “Maññe sovaººayo r±si, sovaººam±l± ca nandako;
yattha d±so ±maj±to, µhito thull±ni gajjat²”ti.
Tattha maññeti eva½ aha½ j±n±mi. Sovaººayoti sundaro vaººo etesanti sovaºº±ni. K±ni t±ni? Rajatamaºikañcanapav±¼±d²ni ratan±ni. Imasmiñhi µh±ne sabb±net±ni “suvaºº±n²”ti adhippet±ni, tesa½ r±si sovaººayo r±si. Sovaººam±l± c±ti tuyha½ pitusantak± suvaººam±l± ca etthev±ti maññ±mi. Nandako yattha d±soti yasmi½ µh±ne µhito nandako d±so. ¾maj±toti “±ma, aha½ vo d±s²”ti eva½ d±sabya½ upagat±ya ±mad±sisaªkh±t±ya d±siy± putto. Ýhito thull±ni gajjat²ti “so yasmi½ µh±ne µhito thull±ni pharusavacan±ni vadati, tattheva te kulasantaka½ dhana½, eva½ aha½ ta½ maññ±m²”ti bodhisatto kum±rassa dhanaggahaº³p±ya½ ±cikkhi. Kum±ro bodhisatta½ vanditv± ghara½ gantv± nanda½ ±d±ya nidhiµµh±na½ gantv± yath±nusiµµha½ paµipajjitv± ta½ dhana½ ±haritv± kuµumba½ saºµhapetv± bodhisattassa ov±de µhito d±n±d²ni puññ±ni katv± j²vitapariyos±ne yath±kamma½ gato. Satth± “pubbepesa eva½s²loyev±”ti vatv± ima½ dhammadesana½ ±haritv± anusandhi½ ghaµetv± j±taka½ samodh±nesi– “tad± nando s±riputtassa saddhivih±riko ahosi, paº¹itakuµumbiko pana ahameva ahosin”ti.
Nandaj±takavaººan± navam±.