4. Aññatarabr±hmaºavatthu

Jh±yinti ima½ dhammadesana½ satth± jetavane viharanto aññatara½ br±hmaºa½ ±rabbha kathesi.
So kira cintesi– “satth± attano s±vake, ‘br±hmaº±’ti vadati, ahañcamhi j±tigottena br±hmaºo, mampi nu kho eva½ vattu½ vaµµat²”ti. So satth±ra½ upasaªkamitv± tamattha½ pucchi. Satth± “n±ha½ j±tigottamattena br±hmaºa½ vad±mi, uttamattha½ arahatta½ anuppattameva paneva½ vad±m²”ti vatv± ima½ g±tham±ha–
386. “Jh±yi½ virajam±s²na½, katakiccaman±sava½;
uttamatthamanuppatta½, tamaha½ br³mi br±hmaºan”ti.
Tattha jh±yinti duvidhena jh±nena jh±yanta½ k±marajena viraja½ vane ekakam±s²na½ cat³hi maggehi so¼asanna½ kicc±na½ katatt± katakicca½ ±sav±na½ abh±vena an±sava½ uttamattha½ arahatta½ anuppatta½ aha½ br±hmaºa½ vad±m²ti attho.
Desan±vas±ne so br±hmaºo sot±pattiphale patiµµhahi, sampatt±nampi s±tthik± dhammadesan± ahos²ti.

Aññatarabr±hmaºavatthu catuttha½.