3. M±ravatthu

Yassa p±ranti ima½ dhammadesana½ satth± jetavane viharanto m±ra½ ±rabbha kathesi.
So kirekasmi½ divase aññataro puriso viya hutv± satth±ra½ upasaªkamitv± pucchi– “bhante p±ra½ p±ranti vuccati, kinnu kho eta½ p±ra½ n±m±”ti. Satth± “m±ro ayan”ti viditv±, “p±pima, ki½ tava p±rena, tañhi v²tar±gehi pattabban”ti vatv± ima½ g±tham±ha–
385. “Yassa p±ra½ ap±ra½ v±, p±r±p±ra½ na vijjati;
v²taddara½ visa½yutta½, tamaha½ br³mi br±hmaºan”ti.
Tattha p±ranti ajjhattik±ni cha ±yatan±ni. Ap±ranti b±hir±ni cha ±yatan±ni. P±r±p±ranti tadubhaya½. Na vijjat²ti yassa sabbampeta½ “ahan”ti v± “maman”ti v± gahaº±bh±vena natthi, ta½ kilesadarath±na½ vigamena v²taddara½ sabbakilesehi visa½yutta½ aha½ br±hmaºa½ vad±m²ti attho.
Desan±vas±ne bah³ sot±pattiphal±d²ni p±puºi½s³ti.

M±ravatthu tatiya½.