6. P±veyyakahatthivatthu

Appam±darat±ti ima½ dhammadesana½ satth± jetavane viharanto kosalarańńo p±veyyaka½ n±ma hatthi½ ±rabbha kathesi.
So kira hatth² taruŗak±le mah±balo hutv± aparena samayena jar±v±tavegabbh±hato hutv± eka½ mahanta½ sara½ oruyha kalale laggitv± uttaritu½ n±sakkhi. Mah±jano ta½ disv± “evar³popi n±ma hatth² ima½ dubbalabh±va½ patto”ti katha½ samuµµh±pesi. R±j± ta½ pavatti½ sutv± hatth±cariya½ ±ŗ±pesi– “gaccha, ±cariya, ta½ hatthi½ kalalato uddhar±h²”ti. So gantv± tasmi½ µh±ne saŖg±mas²sa½ dassetv± saŖg±mabheri½ ±koµ±pesi. M±naj±tiko hatth² vegenuµµh±ya thale patiµµhahi. Bhikkh³ ta½ k±raŗa½ disv± satthu ±rocesu½. Satth± “tena, bhikkhave hatthin± pakatipaŖkaduggato att± uddhaµo, tumhe pana kilesadugge pakkhand±. Tasm± yoniso padahitv± tumhepi tato att±na½ uddharath±”ti vatv± ima½ g±tham±ha–
327. “Appam±darat± hotha, sacittamanurakkhatha;
dugg± uddharathatt±na½, paŖke sannova kuńjaro”ti.
Tattha appam±darat±ti satiy± avippav±se abhirat± hotha. Sacittanti r³p±d²su ±rammaŗesu attano citta½ yath± v²tikkama½ na karoti, eva½ rakkhatha. Dugg±ti yath± so paŖke sanno kuńjaro hatthehi ca p±dehi ca v±y±ma½ katv± paŖkaduggato att±na½ uddharitv± thale patiµµhito, eva½ tumhepi kilesaduggato att±na½ uddharatha, nibb±nathale patiµµh±peth±ti attho.
Desan±vas±ne te bhikkh³ arahatte patiµµhahi½s³ti.

P±veyyakahatthivatthu chaµµha½.