7. Sahampatibrahmasutta½

527. Eka½ samaya½ bhagav± uruvel±ya½ viharati najj± nerañjar±ya t²re ajap±lanigrodhe paµham±bhisambuddho. Atha kho bhagavato rahogatassa paµisall²nassa eva½ cetaso parivitakko udap±di– “pañcindriy±ni bh±vit±ni bahul²kat±ni amatogadh±ni honti amatapar±yaº±ni amatapariyos±n±ni. Katam±ni pañca? Saddhindriya½ bh±vita½ bahul²kata½ amatogadha½ hoti amatapar±yaºa½ amatapariyos±na½. V²riyindriya½…pe… satindriya½…pe… sam±dhindriya½…pe… paññindriya½ bh±vita½ bahul²kata½ amatogadha½ hoti amatapar±yaºa½ amatapariyos±na½. Im±ni pañcindriy±ni bh±vit±ni bahul²kat±ni amatogadh±ni honti amatapar±yaº±ni amatapariyos±n±n²”ti.
Atha kho brahm± sahampati bhagavato cetas± cetoparivitakkamaññ±ya– seyyath±pi n±ma balav± puriso samiñjita½ v± b±ha½ pas±reyya, pas±rita½ v± b±ha½ samiñjeyya; evameva brahmaloke antarahito bhagavato purato p±turahosi. Atha kho brahm± sahampati eka½sa½ uttar±saªga½ karitv± yena bhagav± tenañjali½ paº±metv± bhagavanta½ etadavoca– “evameta½, bhagav±, evameta½ sugata! Pañcindriy±ni bh±vit±ni bahul²kat±ni amatogadh±ni honti amatapar±yaº±ni amatapariyos±n±ni. Katam±ni pañca? Saddhindriya½ bh±vita½ bahul²kata½ amatogadha½ hoti amatapar±yaºa½ amatapariyos±na½…pe… paññindriya½ bh±vita½ bahul²kata½ amatogadha½ hoti amatapar±yaºa½ amatapariyos±na½. Im±ni pañcindriy±ni bh±vit±ni bahul²kat±ni amatogadh±ni honti amatapar±yaº±ni amatapariyos±n±ni”.
“Bh³tapubb±ha½ bhante, kassape samm±sambuddhe brahmacariya½ acari½. Tatrapi ma½ eva½ j±nanti– ‘sahako bhikkhu, sahako bhikkh³’ti. So khv±ha½, bhante, imesa½yeva pañcanna½ indriy±na½ bh±vitatt± bahul²katatt± k±mesu k±macchanda½ vir±jetv± k±yassa bhed± para½ maraº± sugati½ brahmaloka½ upapanno. Tatrapi ma½ eva½ j±nanti– ‘brahm± sahampati, brahm± sahampat²”’ti. “Evameta½, bhagav±, evameta½ sugata! Ahameta½ j±n±mi, ahameta½ pass±mi yath± im±ni pañcindriy±ni bh±vit±ni bahul²kat±ni amatogadh±ni honti amatapar±yaº±ni amatapariyos±n±n²”ti. Sattama½.