7. Khett³pamasutta½

359. Eka½ samaya½ bhagav± n±¼and±ya½ viharati p±v±rikambavane. Atha kho asibandhakaputto g±maºi yena bhagav± tenupasaªkami; upasaªkamitv± bhagavanta½ abhiv±detv± ekamanta½ nis²di. Ekamanta½ nisinno kho asibandhakaputto g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “nanu, bhante, bhagav± sabbap±ºabh³tahit±nukamp² viharat²”ti? “Eva½, g±maºi, tath±gato sabbap±ºabh³tahit±nukamp² viharat²”ti. “Atha kiñcarahi, bhante, bhagav± ekacc±na½ sakkacca½ dhamma½ deseti, ekacc±na½ no tath± sakkacca½ dhamma½ deset²”ti? “Tena hi, g±maºi, taññevettha paµipucchiss±mi. Yath± te khameyya tath± na½ by±kareyy±si. Ta½ ki½ maññasi, g±maºi, idhassu [idha (s². sy±. ka½. p².)] kassakassa gahapatino t²ºi khett±ni– eka½ khetta½ agga½, eka½ khetta½ majjhima½, eka½ khetta½ h²na½ jaªgala½ ³sara½ p±pabh³mi. Ta½ ki½ maññasi, g±maºi, asu kassako gahapati b²j±ni patiµµh±petuk±mo kattha paµhama½ patiµµh±peyya, ya½ v± adu½ khetta½ agga½ ya½ v± adu½ khetta½ majjhima½, ya½ v± adu½ khetta½ h²na½ jaªgala½ ³sara½ p±pabh³m²”ti? “Asu, bhante, kassako gahapati b²j±ni patiµµh±petuk±mo ya½ adu½ khetta½ agga½ tattha patiµµh±peyya Tattha patiµµh±petv± ya½ adu½ khetta½ majjhima½ tattha patiµµh±peyya. Tattha patiµµh±petv± ya½ adu½ khetta½ h²na½ jaªgala½ ³sara½ p±pabh³mi tattha patiµµh±peyyapi, nopi patiµµh±peyya. Ta½ kissa hetu? Antamaso gobhattampi bhavissat²”ti.
“Seyyath±pi, g±maºi, ya½ adu½ khetta½ agga½; evameva mayha½ bhikkhubhikkhuniyo. Tes±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½, s±ttha½ sabyañjana½ kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Ete hi, g±maºi, ma½d²p± ma½leº± ma½t±º± ma½saraº± viharanti. Seyyath±pi, g±maºi, ya½ adu½ khetta½ majjhima½; evameva mayha½ up±saka-up±sik±yo. Tesa½ p±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½, s±ttha½ sabyañjana½ kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Ete hi, g±maºi, ma½d²p± ma½leº± ma½t±º± ma½saraº± viharanti. Seyyath±pi, g±maºi, ya½ adu½ khetta½ h²na½ jaªgala½ ³sara½ p±pabh³mi; evameva mayha½ aññatitthiy± samaºabr±hmaºaparibb±jak± Tesa½ p±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½ s±ttha½ sabyañjana½, kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Appeva n±ma eka½ padampi ±j±neyyu½ ta½ nesa½ assa d²gharatta½ hit±ya sukh±y±”ti.
“Seyyath±pi, g±maºi, purisassa tayo udakamaºik±– eko udakamaºiko acchiddo ah±r² aparih±r², eko udakamaºiko acchiddo h±r² parih±r², eko udakamaºiko chiddo h±r² parih±r². Ta½ ki½ maññasi, g±maºi, asu puriso udaka½ nikkhipituk±mo kattha paµhama½ nikkhipeyya, yo v± so udakamaºiko acchiddo ah±r² aparih±r², yo v± so udakamaºiko acchiddo h±r² parih±r², yo v± so udakamaºiko chiddo h±r² parih±r²”ti? “Asu, bhante, puriso udaka½ nikkhipituk±mo, yo so udakamaºiko acchiddo ah±r² aparih±r² tattha nikkhipeyya, tattha nikkhipitv±, yo so udakamaºiko acchiddo h±r² parih±r² tattha nikkhipeyya, tattha nikkhipitv±, yo so udakamaºiko chiddo h±r² parih±r² tattha nikkhipeyyapi, nopi nikkhipeyya. Ta½ kissa hetu? Antamaso bhaº¹adhovanampi bhavissat²”ti.
“Seyyath±pi, g±maºi, yo so udakamaºiko acchiddo ah±r² aparih±r²; evameva mayha½ bhikkhubhikkhuniyo. Tes±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½ s±ttha½ sabyañjana½ kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Ete hi, g±maºi, ma½d²p± ma½leº± ma½t±º± ma½saraº± viharanti. Seyyath±pi, g±maºi, yo so udakamaºiko acchiddo h±r² parih±r²; evameva mayha½ up±saka-up±sik±yo. Tes±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½ s±ttha½ sabyañjana½, kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Ete hi, g±maºi, ma½d²p± ma½leº± ma½t±º± ma½saraº± viharanti. Seyyath±pi, g±maºi, yo so udakamaºiko chiddo h±r² parih±r²; evameva mayha½ aññatitthiy± samaºabr±hmaºaparibb±jak±. Tes±ha½ dhamma½ desemi– ±dikaly±ºa½ majjhekaly±ºa½ pariyos±nakaly±ºa½ s±ttha½ sabyañjana½ kevalaparipuººa½ parisuddha½ brahmacariya½ pak±semi. Ta½ kissa hetu? Appeva n±ma eka½ padampi ±j±neyyu½, ta½ nesa½ assa d²gharatta½ hit±ya sukh±y±”ti. Eva½ vutte, asibandhakaputto g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “abhikkanta½, bhante…pe… ajjatagge p±ºupeta½ saraºa½ gatan”ti. Sattama½.