4. Hatth±rohasutta½

356. Atha kho hatth±roho g±maºi yena bhagav± tenupasaªkami; upasaªkamitv±…pe… ajjatagge p±ºupeta½ saraºa½ gatanti. Catuttha½.

5. Ass±rohasutta½

357. Atha kho ass±roho g±maºi yena bhagav± tenupasaªkami; upasaªkamitv± ekamanta½ nis²di. Ekamanta½ nisinno kho ass±roho g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ ass±roh±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so ass±roho saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti? “Ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²”ti. Dutiyampi kho…pe… tatiyampi kho ass±roho g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ ass±roh±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so ass±roho saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti?
“Addh± kho ty±ha½, g±maºi, na labh±mi– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²’ti. Api ca kho ty±ha½ by±kariss±mi. Yo so, g±maºi, ass±roho saªg±me ussahati v±yamati tassa ta½ citta½ pubbe gahita½ dukkaµa½ duppaºihita½– ‘ime satt± haññantu v± bajjhantu v± ucchijjantu v± vinassantu v± m± ahesu½ iti v±’ti. Tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajito n±ma nirayo tattha upapajjati. Sace kho panassa eva½ diµµhi hoti– ‘yo so ass±roho saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti, s±ssa hoti micch±diµµhi. Micch±diµµhikassa kho pan±ha½ g±maºi, purisapuggalassa dvinna½ gat²na½ aññatara½ gati½ vad±mi– niraya½ v± tiracch±nayoni½ v±”ti.
Eva½ vutte, ass±roho g±maºi parodi, ass³ni pavattesi. “Eta½ kho ty±ha½, g±maºi, n±lattha½– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²”’ti. “N±ha½, bhante, eta½ rod±mi ya½ ma½ bhagav± evam±ha. Apic±ha½, bhante, pubbakehi ±cariyap±cariyehi ass±rohehi d²gharatta½ nikato vañcito paluddho– ‘yo so ass±roho saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²”’ti. “Abhikkanta½, bhante…pe… ajjatagge p±ºupeta½ saraºa½ gatan”ti. Pañcama½.