3. Yodh±j²vasutta½
355. Atha kho yodh±j²vo g±maºi yena bhagav± tenupasaªkami; upasaªkamitv±…pe… ekamanta½ nisinno kho yodh±j²vo g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ yodh±j²v±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so yodh±j²vo saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti? “Ala½ g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²”ti. Dutiyampi kho…pe… tatiyampi kho yodh±j²vo g±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ yodh±j²v±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so yodh±j²vo saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti? “Addh± kho ty±ha½, g±maºi, na labh±mi– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²’ti. Api ca ty±ha½ by±kariss±mi. Yo so, g±maºi, yodh±j²vo saªg±me ussahati v±yamati, tassa ta½ citta½ pubbe gahita½ [h²na½ (s². p².)] dukkaµa½ duppaºihita½– ‘ime satt± haññantu v± bajjhantu v± ucchijjantu v± vinassantu v± m± v± ahesu½ iti v±’ti. Tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti; so k±yassa bhed± para½ maraº± parajito n±ma nirayo tattha upapajjat²ti. Sace kho panassa eva½ diµµhi hoti– ‘yo so yodh±j²vo saªg±me ussahati v±yamati tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti, s±ssa hoti micch±diµµhi. Micch±diµµhikassa kho pan±ha½, g±maºi, purisapuggalassa dvinna½ gat²na½ aññatara½ gati½ vad±mi– niraya½ v± tiracch±nayoni½ v±”ti. Eva½ vutte, yodh±j²vo g±maºi parodi, ass³ni pavattesi. “Eta½ kho ty±ha½, g±maºi, n±lattha½– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²”’ti. “N±ha½, bhante, eta½ rod±mi ya½ ma½ bhagav± evam±ha apic±ha½, bhante, pubbakehi ±cariyap±cariyehi yodh±j²vehi d²gharatta½ nikato vañcito paluddho– ‘yo so yodh±j²vo saªg±me ussahati v±yamati, tamena½ ussahanta½ v±yamanta½ pare hananti pariy±p±denti, so k±yassa bhed± para½ maraº± parajit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²”’ti. “Abhikkanta½, bhante…pe… ajjatagge p±ºupeta½ saraºa½ gatan”ti. Tatiya½.