2. T±lapuµasutta½

354. Eka½ samaya½ bhagav± r±jagahe viharati ve¼uvane kalandakaniv±pe. Atha kho t±lapuµo [t±laputto (s². sy±. ka½.)] naµag±maºi yena bhagav± tenupasaªkami; upasaªkamitv± bhagavanta½ abhiv±detv± ekamanta½ nis²di. Ekamanta½ nisinno kho t±lapuµo naµag±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ naµ±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so naµo raªgamajjhe samajjamajjhe sacc±likena jana½ h±seti rameti, so k±yassa bhed± para½ maraº± pah±s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti? “Ala½, g±maºi, tiµµhateta½. M± ma½ eta½ pucch²”ti. Dutiyampi kho t±lapuµo naµag±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ naµ±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so naµo raªgamajjhe samajjamajjhe sacc±likena jana½ h±seti rameti, so k±yassa bhed± para½ maraº± pah±s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti? “Ala½, g±maºi, tiµµhateta½. M± ma½ eta½ pucch²”ti. Tatiyampi kho t±lapuµo naµag±maºi bhagavanta½ etadavoca– “suta½ meta½, bhante, pubbak±na½ ±cariyap±cariy±na½ naµ±na½ bh±sam±n±na½– ‘yo so naµo raªgamajjhe samajjamajjhe sacc±likena jana½ h±seti rameti, so k±yassa bhed± para½ maraº± pah±s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti. Idha bhagav± kim±h±”ti?
“Addh± kho ty±ha½, g±maºi, na labh±mi [n±lattha½ (sy±. ka½. p². ka.)]– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½, m± ma½ eta½ pucch²’ti. Api ca ty±ha½ by±kariss±mi. Pubbe kho, g±maºi, satt± av²tar±g± r±gabandhanabaddh±. Tesa½ naµo raªgamajjhe samajjamajjhe ye dhamm± rajan²y± te upasa½harati bhiyyosomatt±ya. Pubbe kho, g±maºi, satt± av²tados± dosabandhanabaddh±. Tesa½ naµo raªgamajjhe samajjamajjhe ye dhamm± dosan²y± te upasa½harati bhiyyosomatt±ya. Pubbe kho, g±maºi satt± av²tamoh± mohabandhanabaddh±. Tesa½ naµo raªgamajjhe samajjamajjhe ye dhamm± mohan²y± te upasa½harati bhiyyosomatt±ya. So attan± matto pamatto pare madetv± pam±detv± k±yassa bhed± para½ maraº± pah±so n±ma nirayo tattha upapajjati. Sace kho panassa eva½diµµhi hoti– ‘yo so naµo raªgamajjhe samajjamajjhe sacc±likena jana½ h±seti rameti, so k±yassa bhed± para½ maraº± pah±s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²’ti, s±ssa hoti micch±diµµhi. Micch±diµµhikassa kho pan±ha½, g±maºi, purisapuggalassa dvinna½ gat²na½ aññatara½ gati½ vad±mi– niraya½ v± tiracch±nayoni½ v±”ti.
Eva½ vutte, t±lapuµo naµag±maºi, parodi, ass³ni pavattesi. “Eta½ kho ty±ha½, g±maºi, n±lattha½– ‘ala½, g±maºi, tiµµhateta½; m± ma½ eta½ pucch²”’ti. “N±ha½, bhante, eta½ rod±mi ya½ ma½ bhagav± evam±ha; api c±ha½, bhante, pubbakehi ±cariyap±cariyehi naµehi d²gharatta½ nikato vañcito paluddho– ‘yo so naµo raªgamajjhe samajjamajjhe sacc±likena jana½ h±seti rameti so k±yassa bhed± para½ maraº± pah±s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajjat²”’ti. “Abhikkanta½, bhante, abhikkanta½, bhante! Seyyath±pi, bhante, nikkujjita½ v± ukkujjeyya, paµicchanna½ v± vivareyya, m³¼hassa v± magga½ ±cikkheyya, andhak±re v± telapajjota½ dh±reyya– cakkhumanto r³p±ni dakkhant²ti; evameva½ bhagavat± anekapariy±yena dhammo pak±sito. Es±ha½, bhante, bhagavanta½ saraºa½ gacch±mi dhammañca bhikkhusaªghañca. Labheyy±ha½, bhante, bhagavato santike pabbajja½, labheyya½ upasampadan”ti. Alattha kho t±lapuµo naµag±maºi bhagavato santike pabbajja½, alattha upasampada½. Acir³pasampanno ca pan±yasm± t±lapuµo…pe… arahata½ ahos²ti. Dutiya½.