8. Nevasaññ±n±saññ±yatanapañh±sutta½

339. “‘Nevasaññ±n±saññ±yatana½, nevasaññ±n±saññ±yatanan’ti vuccati. Katama½ nu kho nevasaññ±n±saññ±yatananti? Tassa mayha½, ±vuso, etadahosi– ‘idha bhikkhu sabbaso ±kiñcaññ±yatana½ samatikkamma nevasaññ±n±saññ±yatana½ upasampajja viharati. Ida½ vuccati nevasaññ±n±saññ±yatanan’ti. So khv±ha½, ±vuso, sabbaso ±kiñcaññ±yatana½ samatikkamma nevasaññ±n±saññ±yatana½ upasampajja vihar±mi. Tassa mayha½, ±vuso, imin± vih±rena viharato ±kiñcaññ±yatanasahagat± saññ±manasik±r± samud±caranti.

“Atha kho ma½, ±vuso, bhagav± iddhiy± upasaªkamitv± etadavoca– ‘moggall±na, moggall±na! M±, br±hmaºa, nevasaññ±n±saññ±yatana½ pam±do, nevasaññ±n±saññ±yatane citta½ saºµhapehi, nevasaññ±n±saññ±yatane citta½ ekodi½ karohi, nevasaññ±n±saññ±yatane citta½ sam±dah±’ti. So khv±ha½, ±vuso, aparena samayena sabbaso ±kiñcaññ±yatana½ samatikkamma nevasaññ±n±saññ±yatana½ upasampajja vih±si½. Yañhi ta½, ±vuso, samm± vadam±no vadeyya…pe… mah±bhiññata½ patto”ti. Aµµhama½.