7. ¾kiñcaññ±yatanapañh±sutta½
338. “‘¾kiñcaññ±yatana½, ±kiñcaññ±yatanan’ti vuccati. Katama½ nu kho ±kiñcaññ±yatananti? Tassa mayha½, ±vuso, etadahosi– ‘idha bhikkhu sabbaso viññ±ºañc±yatana½ samatikkamma natthi kiñc²ti ±kiñcaññ±yatana½ upasampajja viharati. Ida½ vuccati ±kiñcaññ±yatanan’ti. So khv±ha½, ±vuso, sabbaso viññ±ºañc±yatana½ samatikkamma natthi kiñc²ti ±kiñcaññ±yatana½ upasampajja vihar±mi. Tassa mayha½, ±vuso, imin± vih±rena viharato viññ±ºañc±yatanasahagat± saññ±manasik±r± samud±caranti. “Atha kho ma½, ±vuso, bhagav± iddhiy± upasaªkamitv± etadavoca– ‘moggall±na, moggall±na! M±, br±hmaºa, ±kiñcaññ±yatana½ pam±do, ±kiñcaññ±yatane citta½ saºµhapehi, ±kiñcaññ±yatane citta½ ekodi½ karohi, ±kiñcaññ±yatane citta½ sam±dah±’ti. So khv±ha½, ±vuso, aparena samayena sabbaso viññ±ºañc±yatana½ samatikkamma natthi kiñc²ti ±kiñcaññ±yatana½ upasampajja vih±si½. Yañhi ta½, ±vuso, samm± vadam±no vadeyya…pe… mah±bhiññata½ patto”ti. Sattama½.