6. Viññ±ºañc±yatanapañh±sutta½

337. “‘Viññ±ºañc±yatana½, viññ±ºañc±yatanan’ti vuccati. Katama½ nu kho viññ±ºañc±yatananti? Tassa mayha½, ±vuso, etadahosi– ‘idha bhikkhu sabbaso ±k±s±nañc±yatana½ samatikkamma ananta½ viññ±ºanti viññ±ºañc±yatana½ upasampajja viharati. Ida½ vuccati viññ±ºañc±yatanan’ti. So khv±ha½, ±vuso, sabbaso ±k±s±nañc±yatana½ samatikkamma ananta½ viññ±ºanti viññ±ºañc±yatana½ upasampajja vihar±mi Tassa mayha½, ±vuso, imin± vih±rena viharato ±k±s±nañc±yatanasahagat± saññ±manasik±r± samud±caranti.

“Atha kho ma½, ±vuso, bhagav± iddhiy± upasaªkamitv± etadavoca– ‘moggall±na, moggall±na! M±, br±hmaºa, viññ±ºañc±yatana½ pam±do, viññ±ºañc±yatane citta½ saºµhapehi, viññ±ºañc±yatane citta½ ekodi½ karohi, viññ±ºañc±yatane citta½ sam±dah±’ti. So khv±ha½, ±vuso, aparena samayena sabbaso ±k±s±nañc±yatana½ samatikkamma ananta½ viññ±ºanti viññ±ºañc±yatana½ upasampajja vih±si½. Yañhi ta½, ±vuso, samm± vadam±no vadeyya…pe… mah±bhiññata½ patto”ti. Chaµµha½.