4. Catutthajh±napañh±sutta½
335. “‘Catuttha½ jh±na½ catuttha½ jh±nan’ti vuccati. Katama½ nu kho catuttha½ jh±nanti? Tassa mayha½, ±vuso, etadahosi– ‘idha bhikkhu sukhassa ca pah±n± dukkhassa ca pah±n± pubbeva somanassadomanass±na½ atthaªgam± adukkhamasukha½ upekkh±satip±risuddhi½ catuttha½ jh±na½ upasampajja viharati. Ida½ vuccati catuttha½ jh±nan’ti. So khv±ha½, ±vuso, sukhassa ca pah±n± dukkhassa ca pah±n± pubbeva somanassadomanass±na½ atthaªgam± adukkhamasukha½ upekkh±satip±risuddhi½ catuttha½ jh±na½ upasampajja vihar±mi. Tassa mayha½, ±vuso, imin± vih±rena viharato sukhasahagat± saññ±manasik±r± samud±caranti. “Atha kho ma½, ±vuso, bhagav± iddhiy± upasaªkamitv± etadavoca– ‘moggall±na, moggall±na! M±, br±hmaºa, catuttha½ jh±na½ pam±do, catutthe jh±ne citta½ saºµhapehi, catutthe jh±ne citta½ ekodi½ karohi, catutthe jh±ne citta½ sam±dah±’ti. So khv±ha½, ±vuso, aparena samayena sukhassa ca pah±n± dukkhassa ca pah±n± pubbeva somanassadomanass±na½ atthaªgam± adukkhamasukha½ upekkh±satip±risuddhi½ catuttha½ jh±na½ upasampajja vih±si½. Yañhi ta½, ±vuso, samm± vadam±no vadeyya…pe… mah±bhiññata½ patto”ti. Catuttha½.