2. Dutiyajh±napañh±sutta½

333. “‘Dutiya½ jh±na½, dutiya½ jh±nan’ti vuccati. Katama½ nu kho dutiya½ jh±nanti? Tassa mayha½, ±vuso, etadahosi– ‘idha bhikkhu vitakkavic±r±na½ v³pasam± ajjhatta½ sampas±dana½ cetaso ekodibh±va½ avitakka½ avic±ra½ sam±dhija½ p²tisukha½ dutiya½ jh±na½ upasampajja viharati. Ida½ vuccati dutiya½ jh±nan’ti. So khv±ha½, ±vuso, vitakkavic±r±na½ v³pasam± ajjhatta½ sampas±dana½ cetaso ekodibh±va½ avitakka½ avic±ra½ sam±dhija½ p²tisukha½ dutiya½ jh±na½ upasampajja vihar±mi. Tassa mayha½, ±vuso, imin± vih±rena viharato vitakkasahagat± saññ±manasik±r± samud±caranti.
“Atha kho ma½, ±vuso, bhagav± iddhiy± upasaªkamitv± etadavoca– ‘moggall±na, moggall±na! M±, br±hmaºa, dutiya½ jh±na½ pam±do, dutiye jh±ne citta½ saºµhapehi, dutiye jh±ne citta½ ekodi½ karohi, dutiye jh±ne citta½ sam±dah±’ti. So khv±ha½, ±vuso, aparena samayena vitakkavic±r±na½ v³pasam± ajjhatta½ sampas±dana½ cetaso ekodibh±va½ avitakka½ avic±ra½ sam±dhija½ p²tisukha½ dutiya½ jh±na½ upasampajja vih±si½. Yañhi ta½, ±vuso, samm± vadam±no vadeyya– ‘satth±r±nuggahito s±vako mah±bhiññata½ patto’ti, mama½ ta½ samm± vadam±no vadeyya– ‘satth±r±nuggahito s±vako mah±bhiññata½ patto”’ti. Dutiya½.