Dvepabbajitavatthuvaººan±

376-7. Kasm± ±raddhanti anusandhik±raºa½ pucchitv± ta½ vissajjetu½ “aya½ kir±”ti-±di vutta½ tena ajjh±say±nusandhivasen±ya½ upari desan± pavatt±ti dasseti. Ten±ti tath±laddhikatt±. Ass±ti licchavirañño. Desan±yanti saºhasukhum±ya suññatapaµisaññutt±ya yath±desitadesan±ya. N±dhimuccat²ti na saddahati na pas²dati. Tantidhamma½ n±ma kathentoti yesa½ atth±ya dhammo kath²yati, tattha tesa½ asatipi maggapaµivedhe kevala½ s±sane paveº²bh³ta½, pariyattibh³ta½ v± tantidhamma½ katv± kathento, tena tad± tesa½ maggapaµivedh±bh±va½ dasseti. Evar³pass±ti samm±sambuddhatt± avipar²tadesanat±ya eva½p±kaµadhammak±yassa satthuno. Ass±ti paµhamajjh±n±disamadhigamena sam±hitacittassa kulaputtassa eta½ “ta½ j²van”ti-±din± ucched±digahaºa½ api nu yuttanti pucchati, laddhiy± pana jh±n±dhigamamattena na t±va vivecitatt± “yuttamassetan”ti tehi vutte jh±nal±bhinopeta½ gahaºa½ ayuttamev±ti ta½ ucchedav±da½, sassatav±da½ v± “aha½ kho…pe… na vad±m²”ti-±din± paµikkhipitv±ti s±dhipp±yattho. Etanti paµhamajjh±n±dika½. Evanti yath±vuttanayena. Atha ca pan±ti eva½ j±nanato, passanato ca. K±ma½ vipassak±didassanampi p±¼iya½ kata½, arahattak³µena pana desan± niµµh±pit±ti dassetu½ “uttari kh²º±sava½ dassetv±”ti vutta½. Te hi dve pabbajit± vipassakato paµµh±ya “na kalla½ tasseta½ vacan±y±”ti avocu½. Imass±ti kh²º±savassa. Kiñc±pi “attaman± ahesun”ti p±¼iya½ na vutta½, “na kallan”ti-±din± pana vissajjan±vacaneneva tesa½ attamanat± veditabb±ti ±ha “te mam±”ti-±di. Tattha yasm± kh²º±savo vigatasammoho tiººavicikiccho, tasm± tassa tath± vattumayuttanti uppannanicchayat±ya ta½ mama vacana½ sutv± attaman± ahesunti attho. Sopi kho licchavi r±j± te viya tath±sañj±tanicchayatt± attamano ahosi. Ten±ha “eva½ vutte sopi attamano ahos²”ti. Ya½ panettha atthato avibhatta½, ta½ suviññeyyameva.
Iti sumaªgalavil±siniy± d²ghanik±yaµµhakath±ya paramasukhumagambh²raduranubodhatthaparid²pan±ya suvimalavipulapaññ±veyyattiyajanan±ya s±dhuvil±siniy± n±ma l²natthapak±saniy± mah±lisuttavaººan±ya l²natthapak±san±.

Mah±lisuttavaººan± niµµhit±.