Cora-upam±
413. “Tena hi, r±jañña, taññevettha paµipucchiss±mi. Yath± te khameyya tath± na½ by±kareyy±si. Ta½ ki½ maññasi, r±jañña, idha te puris± cora½ ±guc±ri½ gahetv± dasseyyu½– ‘aya½ te, bhante, coro ±guc±r²; imassa ya½ icchasi, ta½ daº¹a½ paºeh²’ti. Te tva½ eva½ vadeyy±si– ‘tena hi, bho, ima½ purisa½ da¼h±ya rajjuy± pacch±b±ha½ g±¼habandhana½ bandhitv± khuramuº¹a½ karitv± [k±retv± (sy±. ka.)] kharassarena paºavena rathik±ya rathika½ [rathiy±ya rathiya½ (bah³s³)] siªgh±µakena siªgh±µaka½ parinetv± dakkhiºena dv±rena nikkhamitv± dakkhiºato nagarassa ±gh±tane s²sa½ chindath±’ti. Te ‘s±dh³’ti paµissutv± ta½ purisa½ da¼h±ya rajjuy± pacch±b±ha½ g±¼habandhana½ bandhitv± khuramuº¹a½ karitv± kharassarena paºavena rathik±ya rathika½ siªgh±µakena siªgh±µaka½ parinetv± dakkhiºena dv±rena nikkhamitv± dakkhiºato nagarassa ±gh±tane nis²d±peyyu½. Labheyya nu kho so coro coragh±tesu– ‘±gamentu t±va bhavanto coragh±t±, amukasmi½ me g±me v± nigame v± mitt±macc± ñ±tis±lohit±, y±v±ha½ tesa½ uddisitv± ±gacch±m²’ti ud±hu vippalapantasseva coragh±t± s²sa½ chindeyyun”ti? “Na hi so, bho kassapa, coro labheyya coragh±tesu– ‘±gamentu t±va bhavanto coragh±t± amukasmi½ me g±me v± nigame v± mitt±macc± ñ±tis±lohit±, y±v±ha½ tesa½ uddisitv± ±gacch±m²’ti. Atha kho na½ vippalapantasseva coragh±t± s²sa½ chindeyyun”ti. “So hi n±ma, r±jañña, coro manusso manussabh³tesu coragh±tesu na labhissati– ‘±gamentu t±va bhavanto coragh±t±, amukasmi½ me g±me v± nigame v± mitt±macc± ñ±tis±lohit±, y±v±ha½ tesa½ uddisitv± ±gacch±m²’ti. Ki½ pana te mitt±macc± ñ±tis±lohit± p±º±tip±t² adinn±d±y² k±mesumicch±c±r² mus±v±d² pisuºav±c± pharusav±c± samphappal±p² abhijjh±l³ by±pannacitt± micch±diµµh², te k±yassa bhed± para½ maraº± ap±ya½ duggati½ vinip±ta½ niraya½ upapann± labhissanti nirayap±lesu– ‘±gamentu t±va bhavanto nirayap±l±, y±va maya½ p±y±sissa r±jaññassa gantv± ±rocema– “itipi atthi paro loko, atthi satt± opap±tik±, atthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti? Imin±pi kho te, r±jañña, pariy±yena eva½ hotu– ‘itipi atthi paro loko, atthi satt± opap±tik±, atthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti. 414. “Kiñc±pi bhava½ kassapo evam±ha, atha kho eva½ me ettha hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”ti. “Atthi pana, r±jañña, pariy±yo yena te pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti? “Atthi, bho kassapa, pariy±yo, yena me pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti. “Yath± katha½ viya, r±jaññ±”ti? “Idha me, bho kassapa, mitt±macc± ñ±tis±lohit± p±º±tip±t± paµivirat± adinn±d±n± paµivirat± k±mesumicch±c±r± paµivirat± mus±v±d± paµivirat± pisuº±ya v±c±ya paµivirat± pharus±ya v±c±ya paµivirat± samphappal±p± paµivirat± anabhijjh±l³ aby±pannacitt± samm±diµµh². Te aparena samayena ±b±dhik± honti dukkhit± b±¼hagil±n±. Yad±ha½ j±n±mi– ‘na d±nime imamh± ±b±dh± vuµµhahissant²’ti ty±ha½ upasaªkamitv± eva½ vad±mi– ‘santi kho, bho, eke samaºabr±hmaº± eva½v±dino eva½diµµhino– ye te p±º±tip±t± paµivirat± adinn±d±n± paµivirat± k±mesumicch±c±r± paµivirat± mus±v±d± paµivirat± pisuº±ya v±c±ya paµivirat± pharus±ya v±c±ya paµivirat± samphappal±p± paµivirat± anabhijjh±l³ aby±pannacitt± samm±diµµh² te k±yassa bhed± para½ maraº± sugati½ sagga½ loka½ upapajjant²ti Bhavanto kho p±º±tip±t± paµivirat± adinn±d±n± paµivirat± k±mesumicch±c±r± paµivirat± mus±v±d± paµivirat± pisuº±ya v±c±ya paµivirat± pharus±ya v±c±ya paµivirat± samphappal±p± paµivirat± anabhijjh±l³ aby±pannacitt± samm±diµµh². Sace tesa½ bhavata½ samaºabr±hmaº±na½ sacca½ vacana½, bhavanto k±yassa bhed± para½ maraº± sugati½ sagga½ loka½ upapajjissanti. Sace, bho, k±yassa bhed± para½ maraº± sugati½ sagga½ loka½ upapajjeyy±tha, yena me ±gantv± ±roceyy±tha– ‘itipi atthi paro loko, atthi satt± opap±tik±, atthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko’ti. Bhavanto kho pana me saddh±yik± paccayik±, ya½ bhavantehi diµµha½, yath± s±ma½ diµµha½ evameta½ bhavissat²’ti. Te me ‘s±dh³’ti paµissutv± neva ±gantv± ±rocenti, na pana d³ta½ pahiºanti. Ayampi kho, bho kassapa, pariy±yo, yena me pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti.