Natthikav±do
410. Ekamanta½ nisinno kho p±y±si r±jañño ±yasmanta½ kum±rakassapa½ etadavoca– “ahañhi, bho kassapa, eva½v±d² eva½diµµh²– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti. “N±ha½, r±jañña, eva½v±di½ eva½diµµhi½ addasa½ v± assosi½ v±. Kathañhi n±ma eva½ vadeyya– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko’ti?
Candimas³riya-upam±
411. “Tena hi, r±jañña, taññevettha paµipucchiss±mi, yath± te khameyya, tath± na½ by±kareyy±si. Ta½ ki½ maññasi, r±jañña, ime candimas³riy± imasmi½ v± loke parasmi½ v±, dev± v± te manuss± v±”ti? “Ime, bho kassapa, candimas³riy± parasmi½ loke, na imasmi½; dev± te na manuss±”ti. “Imin±pi kho te, r±jañña, pariy±yena eva½ hotu– itipi atthi paro loko, atthi satt± opap±tik±, atthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”ti. 412. “Kiñc±pi bhava½ kassapo evam±ha, atha kho eva½ me ettha hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti. “Atthi pana, r±jañña, pariy±yo, yena te pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti? “Atthi bho kassapa, pariy±yo, yena me pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti. “Yath± katha½ viya, r±jaññ±”ti? “Idha me, bho kassapa, mitt±macc± ñ±tis±lohit± p±º±tip±t² adinn±d±y² k±mesumicch±c±r² mus±v±d² pisuºav±c± pharusav±c± samphappal±p² abhijjh±l³ by±pannacitt± micch±diµµh². Te aparena samayena ±b±dhik± honti dukkhit± b±¼hagil±n±. Yad±ha½ j±n±mi– ‘na d±nime imamh± ±b±dh± vuµµhahissant²’ti ty±ha½ upasaªkamitv± eva½ vad±mi– ‘santi kho, bho, eke samaºabr±hmaº± eva½v±dino eva½diµµhino– ye te p±º±tip±t² adinn±d±y² k±mesumicch±c±r² mus±v±d² pisuºav±c± pharusav±c± samphappal±p² abhijjh±l³ by±pannacitt± micch±diµµh², te k±yassa bhed± para½ maraº± ap±ya½ duggati½ vinip±ta½ niraya½ upapajjant²’ti. Bhavanto kho p±º±tip±t² adinn±d±y² k±mesumicch±c±r² mus±v±d² pisuºav±c± pharusav±c± samphappal±p² abhijjh±l³ by±pannacitt± micch±diµµh². Sace tesa½ bhavata½ samaºabr±hmaº±na½ sacca½ vacana½, bhavanto k±yassa bhed± para½ maraº± ap±ya½ duggati½ vinip±ta½ niraya½ upapajjissanti. Sace, bho, k±yassa bhed± para½ maraº± ap±ya½ duggati½ vinip±ta½ niraya½ upapajjeyy±tha, yena me ±gantv± ±roceyy±tha– ‘itipi atthi paro loko, atthi satt± opap±tik±, atthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko’ti Bhavanto kho pana me saddh±yik± paccayik±, ya½ bhavantehi diµµha½, yath± s±ma½ diµµha½ evameta½ bhavissat²’ti. Te me ‘s±dh³’ti paµissutv± neva ±gantv± ±rocenti, na pana d³ta½ pahiºanti. Ayampi kho, bho kassapa, pariy±yo, yena me pariy±yena eva½ hoti– ‘itipi natthi paro loko, natthi satt± opap±tik±, natthi sukatadukkaµ±na½ kamm±na½ phala½ vip±ko”’ti.