Sakk³pasaªkama
350. Atha kho sakkassa dev±namindassa etadahosi– “paµisammodati pañcasikho gandhabbadevaputto bhagavat±, bhagav± ca pañcasikhen±”ti. Atha kho sakko dev±namindo pañcasikha½ gandhabbadevaputta½ ±mantesi– “abhiv±dehi me tva½, t±ta pañcasikha, bhagavanta½– ‘sakko, bhante, dev±namindo s±macco saparijano bhagavato p±de siras± vandat²’ti”. “Eva½ bhaddantav±”ti kho pañcasikho gandhabbadevaputto sakkassa dev±namindassa paµissutv± bhagavanta½ abhiv±deti– “sakko, bhante, dev±namindo s±macco saparijano bhagavato p±de siras± vandat²”ti. “Eva½ sukh² hotu, pañcasikha, sakko dev±namindo s±macco saparijano; sukhak±m± hi dev± manuss± asur± n±g± gandhabb± ye caññe santi puthuk±y±”ti. 351. Evañca pana tath±gat± evar³pe mahesakkhe yakkhe abhivadanti. Abhivadito sakko dev±namindo bhagavato indas±laguha½ pavisitv± bhagavanta½ abhiv±detv± ekamanta½ aµµh±si. Dev±pi t±vati½s± indas±laguha½ pavisitv± bhagavanta½ abhiv±detv± ekamanta½ aµµha½su. Pañcasikhopi gandhabbadevaputto indas±laguha½ pavisitv± bhagavanta½ abhiv±detv± ekamanta½ aµµh±si. Tena kho pana samayena indas±laguh± visam± sant² sam± samap±di, samb±dh± sant² urund± [urudd± (ka.)] samap±di, andhak±ro guh±ya½ antaradh±yi, ±loko udap±di yath± ta½ dev±na½ dev±nubh±vena. 352. Atha kho bhagav± sakka½ dev±naminda½ etadavoca– “acchariyamida½ ±yasmato kosiyassa, abbhutamida½ ±yasmato kosiyassa t±va bahukiccassa bahukaraº²yassa yadida½ idh±gamanan”ti. “Cirapaµik±ha½, bhante, bhagavanta½ dassan±ya upasaªkamituk±mo; api ca dev±na½ t±vati½s±na½ kehici kehici [kehici (sy±.)] kiccakaraº²yehi by±vaµo; ev±ha½ n±sakkhi½ bhagavanta½ dassan±ya upasaªkamitu½. Ekamida½, bhante, samaya½ bhagav± s±vatthiya½ viharati sala¼±g±rake. Atha khv±ha½, bhante, s±vatthi½ agam±si½ bhagavanta½ dassan±ya. Tena kho pana, bhante, samayena bhagav± aññatarena sam±dhin± nisinno hoti, bh³jati [bhuñjat² ca (s². p².), bhujag² (sy±.)] ca n±ma vessavaºassa mah±r±jassa paric±rik± bhagavanta½ paccupaµµhit± hoti, pañjalik± namassam±n± tiµµhati. Atha khv±ha½, bhante, bh³jati½ etadavoca½ ‘abhiv±dehi me tva½, bhagini, bhagavanta½– “sakko, bhante, dev±namindo s±macco saparijano bhagavato p±de siras± vandat²”ti. Eva½ vutte, bhante, s± bh³jati ma½ etadavoca– ‘ak±lo kho, m±risa, bhagavanta½ dassan±ya; paµisall²no bhagav±’ti. ‘Tena h², bhagini, yad± bhagav± tamh± sam±dhimh± vuµµhito hoti, atha mama vacanena bhagavanta½ abhiv±dehi– “sakko, bhante, dev±namindo s±macco saparijano bhagavato p±de siras± vandat²”ti. Kacci me s±, bhante, bhagin² bhagavanta½ abhiv±desi? Sarati bhagav± tass± bhaginiy± vacanan”ti? “Abhiv±desi ma½ s±, dev±naminda, bhagin², sar±maha½ tass± bhaginiy± vacana½. Api c±ha½ ±yasmato nemisaddena [cakkanemisaddena (sy±.)] tamh± sam±dhimh± vuµµhito”ti. “Ye te, bhante, dev± amhehi paµhamatara½ t±vati½sak±ya½ upapann±, tesa½ me sammukh± suta½ sammukh± paµiggahita½– ‘yad± tath±gat± loke uppajjanti arahanto samm±sambuddh±, dibb± k±y± parip³renti, h±yanti asurak±y±’ti. Ta½ me ida½, bhante, sakkhidiµµha½ yato tath±gato loke uppanno araha½ samm±sambuddho, dibb± k±y± parip³renti, h±yanti asurak±y±ti.