Pañcasikhag²tag±th±
348. Ekamanta½ µhito kho pañcasikho gandhabbadevaputto beluvapaº¹uv²ºa½ [ve¼uvapaº¹uv²ºa½ ±d±ya (sy±.)] ass±vesi, im± ca g±th± abh±si buddh³pasañhit± dhamm³pasañhit± saªgh³pasañhit± arahant³pasañhit± k±m³pasañhit±–
“Vande te pitara½ bhadde, timbaru½ s³riyavacchase;
yena j±t±si kaly±º², ±nandajanan² mama.
“V±tova sedata½ kanto, p±n²ya½va pip±sato;
aªg²rasi piy±mesi, dhammo arahat±miva.
“¾turasseva bhesajja½, bhojana½va jighacchato;
parinibb±paya ma½ bhadde, jalantamiva v±rin±.
“S²todaka½ pokkharaºi½, yutta½ kiñjakkhareºun±;
n±go ghamm±bhitattova, og±he te than³dara½.
“Accaªkusova n±gova, jita½ me tuttatomara½;
k±raºa½ nappaj±n±mi, sammatto lakkhaº³ruy±.
“Tayi gedhitacittosmi, citta½ vipariº±mita½;
paµigantu½ na sakkomi, vaªkaghastova ambujo.
“V±m³ru saja ma½ bhadde, saja ma½ mandalocane;
palissaja ma½ kaly±ºi, eta½ me abhipatthita½.
“Appako vata me santo, k±mo vellitakesiy±;
anekabh±vo samupp±di, arahanteva dakkhiº±.
“Ya½ me atthi kata½ puñña½, arahantesu t±disu;
ta½ me sabbaªgakaly±ºi, tay± saddhi½ vipaccata½.
“Ya½ me atthi kata½ puñña½, asmi½ pathavimaº¹ale;
ta½ me sabbaªgakaly±ºi, tay± saddhi½ vipaccata½.
“Sakyaputtova jh±nena, ekodi nipako sato;
amata½ muni jig²s±no [jigi½s±no (s². sy±. p².)], tamaha½ s³riyavacchase.
“Yath±pi muni nandeyya, patv± sambodhimuttama½;
eva½ nandeyya½ kaly±ºi, miss²bh±va½ gato tay±.
“Sakko ce me vara½ dajj±, t±vati½s±namissaro;
t±ha½ bhadde vareyy±he, eva½ k±mo da¼ho mama.
“S±la½va na cira½ phulla½, pitara½ te sumedhase;
vandam±no namass±mi, yass± set±dis² paj±”ti.
349. Eva½ vutte bhagav± pañcasikha½ gandhabbadevaputta½ etadavoca– “sa½sandati kho te, pañcasikha, tantissaro g²tassarena, g²tassaro ca tantissarena; na ca pana [neva pana (sy±.)] te pañcasikha, tantissaro g²tassara½ ativattati, g²tassaro ca tantissara½. Kad± sa½y³¼h± pana te, pañcasikha, im± g±th± buddh³pasañhit± dhamm³pasañhit± saªgh³pasañhit± arahant³pasañhit± k±m³pasañhit±”ti? “Ekamida½, bhante, samaya½ bhagav± uruvel±ya½ viharati najj± nerañjar±ya t²re ajap±lanigrodhe paµham±bhisambuddho Tena kho pan±ha½, bhante, samayena bhadd± n±ma s³riyavacchas± timbaruno gandhabbarañño dh²t±, tamabhikaªkh±mi. S± kho pana, bhante, bhagin² parak±min² hoti; sikhaº¹² n±ma m±talissa saªg±hakassa putto, tamabhikaªkhati. Yato kho aha½, bhante, ta½ bhagini½ n±lattha½ kenaci pariy±yena. Ath±ha½ beluvapaº¹uv²ºa½ ±d±ya yena timbaruno gandhabbarañño nivesana½ tenupasaªkami½; upasaªkamitv± beluvapaº¹uv²ºa½ ass±vesi½, im± ca g±th± abh±si½ buddh³pasañhit± dhamm³pasañhit± saªgh³pasañhit± arahant³pasañhit± k±m³pasañhit±–
“Vande te pitara½ bhadde, timbaru½ s³riyavacchase;
yena j±t±si kaly±º², ±nandajanan² mama.…Pe…
S±la½va na cira½ phulla½, pitara½ te sumedhase;
vandam±no namass±mi, yass± set±dis² paj±”ti.
“Eva½ vutte, bhante, bhadd± s³riyavacchas± ma½ etadavoca– ‘na kho me, m±risa, so bhagav± sammukh± diµµho api ca sutoyeva me so bhagav± dev±na½ t±vati½s±na½ sudhamm±ya½ sabh±ya½ upanaccantiy±. Yato kho tva½, m±risa, ta½ bhagavanta½ kittesi, hotu no ajja sam±gamo’ti. Soyeva no, bhante, tass± bhaginiy± saddhi½ sam±gamo ahosi. Na ca d±ni tato pacch±”ti.