Mah±govindapabbajj±

326. “Atha kho, bho, mah±govindo br±hmaºo tassa satt±hassa accayena kesamassu½ oh±retv± k±s±y±ni vatth±ni acch±detv± ag±rasm± anag±riya½ pabbaji. Pabbajita½ pana mah±govinda½ br±hmaºa½ satta ca r±j±no khattiy± muddh±vasitt± satta ca br±hmaºamah±s±l± satta ca nh±takasat±ni catt±r²s± ca bhariy± s±disiyo anek±ni ca khattiyasahass±ni anek±ni ca br±hmaºasahass±ni anek±ni ca gahapatisahass±ni anekehi ca itth±g±rehi itthiyo kesamassu½ oh±retv± k±s±y±ni vatth±ni acch±detv± mah±govinda½ br±hmaºa½ ag±rasm± anag±riya½ pabbajita½ anupabbaji½su. T±ya suda½, bho, paris±ya parivuto mah±govindo br±hmaºo g±manigamar±jadh±n²su c±rika½ carati. Ya½ kho pana, bho, tena samayena mah±govindo br±hmaºo g±ma½ v± nigama½ v± upasaªkamati, tattha r±j±va hoti rañña½, brahm±va br±hmaº±na½, devat±va gahapatik±na½. Tena kho pana samayena manuss± khipanti v± upakkhalanti v± te evam±ha½su– “namatthu mah±govindassa br±hmaºassa, namatthu satta purohitass±”’ti.
327. “Mah±govindo, bho, br±hmaºo mett±sahagatena cetas± eka½ disa½ pharitv± vih±si, tath± dutiya½, tath± tatiya½, tath± catuttha½. Iti uddhamadho tiriya½ sabbadhi sabbattat±ya sabb±vanta½ loka½ mett±sahagatena cetas± vipulena mahaggatena appam±ºena averena aby±pajjena pharitv± vih±si. Karuº±sahagatena cetas±…pe… mudit±sahagatena cetas±…pe… upekkh±sahagatena cetas±…pe… aby±pajjena pharitv± vih±si s±vak±nañca brahmalokasahabyat±ya magga½ desesi.
328. “Ye kho pana, bho, tena samayena mah±govindassa br±hmaºassa s±vak± sabbena sabba½ s±sana½ ±j±ni½su. Te k±yassa bhed± para½ maraº± sugati½ brahmaloka½ upapajji½su. Ye na sabbena sabba½ s±sana½ ±j±ni½su, te k±yassa bhed± para½ maraº± appekacce paranimmitavasavatt²na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; appekacce nimm±narat²na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; appekacce tusit±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; appekacce y±m±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; appekacce t±vati½s±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; appekacce c±tumah±r±jik±na½ dev±na½ sahabyata½ upapajji½su; ye sabbanih²na½ k±ya½ parip³resu½ te gandhabbak±ya½ parip³resu½. Iti kho, bho [pana (sy±. ka.)], sabbesa½yeva tesa½ kulaputt±na½ amogh± pabbajj± ahosi avañjh± saphal± sa-udray±”’ti.
329. “Sarati ta½ bhagav±”ti? “Sar±maha½, pañcasikha. Aha½ tena samayena mah±govindo br±hmaºo ahosi½. Aha½ tesa½ s±vak±na½ brahmalokasahabyat±ya magga½ desesi½. Ta½ kho pana me, pañcasikha, brahmacariya½ na nibbid±ya na vir±g±ya na nirodh±ya na upasam±ya na abhiññ±ya na sambodh±ya na nibb±n±ya sa½vattati, y±vadeva brahmalok³papattiy±.
Ida½ kho pana me, pañcasikha, brahmacariya½ ekantanibbid±ya vir±g±ya nirodh±ya upasam±ya abhiññ±ya sambodh±ya nibb±n±ya sa½vattati. Katamañca ta½, pañcasikha, brahmacariya½ ekantanibbid±ya vir±g±ya nirodh±ya upasam±ya abhiññ±ya sambodh±ya nibb±n±ya sa½vattati? Ayameva ariyo aµµhaªgiko maggo. Seyyathida½– samm±diµµhi samm±saªkappo samm±v±c± samm±kammanto samm±-±j²vo samm±v±y±mo samm±sati samm±sam±dhi. Ida½ kho ta½, pañcasikha, brahmacariya½ ekantanibbid±ya vir±g±ya nirodh±ya upasam±ya abhiññ±ya sambodh±ya nibb±n±ya sa½vattati.
330. “Ye kho pana me, pañcasikha, s±vak± sabbena sabba½ s±sana½ ±j±nanti, te ±sav±na½ khay± an±sava½ cetovimutti½ paññ±vimutti½ diµµheva dhamme saya½ abhiññ± sacchikatv± upasampajja viharanti; ye na sabbena sabba½ s±sana½ ±j±nanti, te pañcanna½ orambh±giy±na½ sa½yojan±na½ parikkhay± opap±tik± honti tattha parinibb±yino an±vattidhamm± tasm± lok±. Ye na sabbena sabba½ s±sana½ ±j±nanti, appekacce tiººa½ sa½yojan±na½ parikkhay± r±gadosamoh±na½ tanutt± sakad±g±mino honti sakideva ima½ loka½ ±gantv± dukkhassanta½ karissanti [karonti (s². p².)]. Ye na sabbena sabba½ s±sana½ ±j±nanti, appekacce tiººa½ sa½yojan±na½ parikkhay± sot±pann± honti avinip±tadhamm± niyat± sambodhipar±yaº±. Iti kho, pañcasikha, sabbesa½yeva imesa½ kulaputt±na½ amogh± pabbajj± [pabbaj± ahosi (ka.)] avañjh± saphal± sa-udray±”ti.
Idamavoca bhagav±. Attamano pañcasikho gandhabbaputto bhagavato bh±sita½ abhinanditv± anumoditv± bhagavanta½ abhiv±detv± padakkhiºa½ katv± tatthevantaradh±y²ti.

Mah±govindasutta½ niµµhita½ chaµµha½.