Aµµhaparisavaººan±

172. Tattha anekasata½ khattiyaparisanti bimbis±rasam±gamañ±tisam±galicchav²sam±gam±disadisa½, s± pana aññesu cakkav±¼esupi labbhateyeva. Sallapitapubbanti ±l±pasall±po katapubbo. S±kacch±ti dhammas±kacch±pi sam±pajjitapubb±. Y±disako tesa½ vaººoti te od±t±pi honti k±¼±pi maªguracchav²pi, satth± suvaººavaººova. Ida½ pana saºµh±na½ paµicca kathita½. Saºµh±nampi ca kevala½ tesa½ paññ±yatiyeva, na pana bhagav± milakkhusadiso hoti, n±pi ±muttamaºikuº¹alo, buddhaveseneva nis²dati. Te pana attano sam±nasaºµh±nameva passanti. Y±disako tesa½ saroti te chinnassar±pi honti gaggarassar±pi k±kassar±pi, satth± brahmassarova. Ida½ pana bh±santara½ sandh±ya kathita½. Sacepi hi satth± r±j±sane nisinno katheti, “ajja r±j± madhurena sarena kathet²”ti tesa½ hoti. Kathetv± pakkante pana bhagavati puna r±j±na½ ±gata½ disv±– “ko nu kho ayan”ti v²ma½s± uppajjati. Tattha ko nu kho ayanti imasmi½ µh±ne id±neva m±gadhabh±s±ya s²ha¼abh±s±ya madhuren±k±rena kathento ko nu kho aya½ antarahito, ki½ devo, ud±hu manussoti eva½ v²ma½sant±pi na j±nant²ti attho. Kimattha½ paneva½ aj±nant±na½ dhamma½ deset²ti? V±sanatth±ya Eva½ sutopi hi dhammo an±gate paccayo hoti yev±ti an±gata½ paµicca deseti. Anekasata½ br±hmaºaparisanti-±d²nampi soºadaº¹ak³µadaº¹asam±gam±divasena ceva aññacakkav±¼avasena ca sambhavo veditabbo.
Im± pana aµµha paris± bhagav± kimattha½ ±hari? Abh²tabh±vadassanatthameva. Im± kira ±haritv± evam±ha– “±nanda, im±pi aµµha paris± upasaªkamitv± dhamma½ desentassa tath±gatassa bhaya½ v± s±rajja½ v± natthi, m±ra½ pana ekaka½ disv± tath±gato bh±yeyy±ti ko eva½ sañña½ upp±detumarahati. Abh²to, ±nanda, tath±gato acchambh², sato sampaj±no ±yusaªkh±ra½ ossaj²”ti.