Aparass±pi bah³ni kaly±ºakamm±ni honti. T±ni k±lavipattiya½ µhitassa na vipacceyyu½. So pana ekena kaly±ºakammena k±lasampattiya½ nibbatto sur±jasumanussak±le. T±dis±ya k±lasamiddhiy± nibbattassa kaly±ºakamma½ vip±ka½ deti.
Tatrida½ mah±soºattherassa vatthu kathetabba½– br±hmaºatissabhaye kira cittalapabbate dv±dasa bhikkhusahass±ni½ paµivasanti. Tath± tissamah±vih±re. Dv²supi mah±vih±resu tiººa½ vass±na½ vaµµa½ ekarattameva mah±m³sik±yo kh±ditv± thusamattameva µhapesu½. Cittalapabbate bhikkhusaªgho ‘tissamah±vih±re vaµµa½ vattissati, tattha gantv± vasiss±m±’ti vih±rato nikkhami. Tissamah±vih±repi bhikkhusaªgho ‘cittalapabbate vaµµa½ vattissati, tattha gantv± vasiss±m±’ti vih±rato nikkhami. Ubhatopi ekiss± gambh²rakandar±ya t²re sam±gat± pucchitv± vaµµassa kh²ºabh±va½ ñatv± ‘tattha gantv± ki½ kariss±m±’ti catuv²sati bhikkhusahass±ni gambh²rakandaravana½ pavisitv± nis²ditv± nisinnan²h±reneva anup±dises±ya nibb±nadh±tuy± parinibb±yi½su. Pacch± bhaye v³pasante bhikkhusaªgho sakka½ devar±j±na½ gahetv± dh±tuyo sa½haritv± cetiya½ ak±si.
Br±hmaºatissacoropi janapada½ viddha½sesi. Saªgho sannipatitv± mantetv± “cora½ paµib±hat³”ti sakkasantika½ aµµha there pesesi. Sakko devar±j± “may±, bhante, uppanno coro na sakk± paµib±hitu½. Saªgho parasamudda½ gacchatu. Aha½ samudd±rakkha½ kariss±m²”ti. Saªgho sabbadis±hi n±gad²pa½ gantv± jambukolapaµµane tibh³mika½ mah±-u¼umpa½ bandh±pesi. Ek± bh³mik± udake os²di. Ekiss± bhikkhusaªgho nisinno. Ekiss± pattac²var±ni µhapayi½su. Sa½yuttabh±ºakac³¼as²vatthero, isidattatthero, mah±soºattheroti tayo ther± t±sa½ paris±na½ p±mokkh±. Tesu dve ther± mah±soºatthera½ ±ha½su– “±vuso mah±soºa, abhiruha mah±-u¼umpan”ti. “Tumhe pana, bhante”ti? “¾vuso, udake maraºampi thale maraºampi ekameva Na maya½ gamiss±ma. Ta½ niss±ya pana an±gate s±sanassa paveº² µhassati. Gaccha tva½, ±vuso”ti. “N±ha½, bhante, tumhesu agacchantesu gamiss±m²”ti y±vatatiya½ kathetv±pi thera½ ±ropetu½ asakkont± nivatti½su.
Atha c³¼as²vatthero isidattatthera½ ±ha– “±vuso isidatta, an±gate mah±soºatthera½ niss±ya s±sanapaveº² µhassati; m± kho ta½ hatthato vissajjeh²”ti. “Tumhe pana, bhante”ti? “Aha½ mah±cetiya½ vandiss±m²”ti dve there anus±sitv± anupubbena c±rika½ caranto mah±vih±ra½ samp±puºi. Tasmi½ samaye mah±vih±ro suñño. Cetiyaªgaºe eraº¹± j±t±. Cetiya½ gacchehi pariv±rita½, sev±lena pariyonaddha½. Thero dharam±nakabuddhassa nipacc±k±ra½ dassento viya mah±cetiya½ vanditv± pacchimadis±ya s±la½ pavisitv± olokento ‘evar³passa n±ma l±bhaggayasaggappattassa sar²radh±tucetiyaµµh±na½ an±tha½ j±tan’ti cintayam±no nis²di.
Atha avid³re rukkhe adhivatth± devat± addhikamanussar³pena taº¹ulan±¼iñca gu¼apiº¹añca ±d±ya therassa santika½ gantv± “kattha gacchatha, bhante”ti? “Aha½ dakkhiºadisa½, up±sak±”ti. “Ahampi tattheva gantuk±mo, saha gacch±ma, bhante”ti. “Aha½ dubbalo; tava gatiy± gantu½ na sakkhiss±mi; tva½ purato gaccha, up±sak±”ti. “Ahampi tumh±ka½ gatiy± gamiss±m²”ti therassa pattac²vara½ aggahesi. Tissav±pip±¼i½ ±ru¼hak±le ca patta½ ±har±petv± p±naka½ katv± ad±si. Therassa p²tamatteyeva balamatt± saºµh±ti. Devat± pathavi½ saªkhipitv± veºunad²santike eka½ cha¹¹itavih±ra½ patv± therassa vasanaµµh±na½ paµijaggitv± ad±si.
Punadivase therena mukhe dhovitamatte y±gu½ pacitv± ad±si; y±gu½ p²tassa bhatta½ pacitv± upan±mesi. Thero “tuyha½ µhapehi, up±sak±”ti patta½ hatthena pidahi. “Aha½ na d³ra½ gamiss±m²”ti devat± therasseva patte bhatta½ pakkhipitv± katabhattakiccassa therassa pattac²varam±d±ya magga½ paµipann± pathavi½ saªkhipitv± jajjaranad²santika½ netv± “bhante, eta½ paººakh±dakamanuss±na½ vasanaµµh±na½, dh³mo paññ±yati. Aha½ purato gamiss±m²”ti thera½ vanditv± attano bhavana½ agam±si. Thero sabbampi bhayak±la½ paººakh±dakamanusse niss±ya vasi.
Isidattattheropi anupubbena c±rika½ caranto a¼ajanapada½ samp±puºi. Tattha manuss± n±tipakk±ni madhukaphal±ni bhinditv± aµµhi½ ±d±ya taca½ cha¹¹etv± agama½su. Thero “±vuso mah±soºa, bhikkh±h±ro paññ±yat²”ti vatv± pattac²vara½ ±har±petv± c²vara½ p±rupitv± patta½ n²haritv± aµµh±si. Taruºad±rak± thera½ µhita½ disv± ‘imin± koci attho bhavissat²’ti v±luka½ puñchitv± madhukaphalattaca½ patte pakkhipitv± ada½su; ther± paribhuñji½su. Satt±hamatta½ soyeva ±h±ro ahosi.
Anupubbena coriyassara½ samp±puºi½su. Manuss± kumud±ni gahetv± kumudan±le cha¹¹etv± agama½su. Thero “±vuso mah±soºa, bhikkh±h±ro paññ±yat²”ti vatv± pattac²vara½ ±har±petv± c²vara½ p±rupitv± patta½ n²haritv± aµµh±si. G±mad±rak± kumudan±le sodhetv± patte pakkhipitv± ada½su; ther± paribhuñji½su. Satt±hamatta½ sova ±h±ro ahosi.
Anupubbena carant± paººakh±dakamanuss±na½ vasanaµµh±ne eka½ g±madv±ra½ samp±puºi½su. Tattha ekiss± d±rik±ya m±t±pitaro arañña½ gacchant± “sace koci ayyo ±gacchati, katthaci gantu½ m± ad±si; ayyassa vasanaµµh±na½ ±cikkheyy±si, amm±”ti ±ha½su. S± there disv± patta½ gahetv± nis²d±pesi. Gehe dhaññaj±ti n±ma natthi. V±si½ pana gahetv± guñjacocarukkhattaca½ guñjalat±pattehi saddhi½ ekato koµµetv± tayo piº¹e katv± eka½ isidattattherassa eka½ mah±soºattherassa patte µhapetv± ‘atirekapiº¹a½ isidattattherassa patte µhapess±m²’ti hattha½ pas±resi. Hattho parivattitv± mah±soºattherassa patte patiµµh±pesi. Isidattatthero ‘br±hmaºatissabhaye guñjacocapiº¹e vip±kad±yakakamma½ desak±lasampad±ya k²vapam±ºa½ vip±ka½ dassat²’ti ±ha. Te ta½ paribhuñjitv± vasanaµµh±na½ agama½su. S±pi araññato ±gat±na½ m±t±pit³na½ ±cikkhi “dve ther± ±gat±. Tesa½ me vasanaµµh±na½ ±cikkhitan”ti. Te ubhopi ther±na½ santika½ gantv± vanditv± “bhante, ya½ maya½ labh±ma, tena tumhe paµijaggiss±ma; idheva vasath±”ti paµiñña½ gaºhi½su. Ther±pi sabbabhayak±la½ te upaniss±ya vasi½su.
Br±hmaºatissacore mate pitumah±r±j± chatta½ uss±pesi. ‘Bhaya½ v³pasanta½, janapado sampuººo’ti sutv± parasamuddato bhikkhusaªgho n±v±ya mah±titthapaµµane oruyha ‘mah±soºatthero kaha½ vasat²’ti pucchitv± therassa santika½ agam±si. Thero pañcasatabhikkhupariv±ro k±lakag±me maº¹al±r±mavih±ra½ samp±puºi. Tasmi½ samaye k±lakag±me sattamatt±ni kulasat±ni paµivasanti. Rattibh±ge devat± ±hiº¹itv± “mah±soºatthero pañcabhikkhusatapariv±ro maº¹al±r±mavih±ra½ patto. Ekeko navahatthas±µakena saddhi½ ekekakah±paºagghanaka½ piº¹ap±ta½ det³”ti manusse avocu½. Punadivase ca ther± k±lakag±ma½ piº¹±ya pavisi½su. Manuss± nis²d±petv± y±gu½ ada½su. Maº¹al±r±mav±s² tissabh³titthero saªghatthero hutv± nis²di. Eko mah±-up±sako ta½ vanditv± “bhante, mah±soºatthero n±ma kataro”ti pucchi. Tena samayena thero navako hoti pariyante nisinno. Thero hattha½ pas±retv± “mah±soºo n±ma esa, up±sak±”ti ±ha. Up±sako ta½ vanditv± patta½ gaºh±ti. Thero na deti. Tissabh³titthero “±vuso soºa, yath± tva½ na j±n±si, mayampi evameva na j±n±ma; puññavant±na½ devat± parip±centi; patta½ dehi, sabrahmac±r²na½ saªgaha½ karoh²”ti ±ha. Thero patta½ ad±si. Mah±-up±sako patta½ ±d±ya gantv± kah±paºagghanakassa piº¹ap±tassa p³retv± navahatthas±µaka½ ±dh±raka½ katv± ±haritv± therassa hatthe µhapesi; aparopi up±sako therass±ti satta s±µakasat±ni satta ca piº¹ap±tasat±ni therasseva ada½su.
Thero bhikkhusaªghassa sa½vibh±ga½ katv± anupubbena mah±vih±ra½ p±puºitv± mukha½ dhovitv± mah±bodhi½ vanditv± mah±cetiya½ vanditv± th³p±r±me µhito c²vara½ p±rupitv± bhikkhusaªghapariv±ro dakkhiºadv±rena nagara½ pavisitv± dv±rato y±va va¼añjanakas±l± etasmi½ antare saµµhikah±paºagghanaka½ piº¹ap±ta½ labhi. Tato paµµh±ya pana sakk±rassa pam±ºa½ natthi. Eva½ k±lavipattiya½ madhukaphalattacopi kumudan±¼ipi dullabh± j±t±. K±lasampattiya½ evar³po mah±l±bho udap±di.
Vattabbakanigrodhattherass±pi s±maºerak±le br±hmaºatissabhaya½ udap±di. S±maºero ca upajjh±yo cassa parasamudda½ n±gami½su; ‘paººakh±dakamanusse upaniss±ya vasiss±m±’ti paccant±bhimukh± ahesu½. S±maºero satt±hamatta½ an±h±ro hutv± ekasmi½ g±maµµh±ne t±larukkhe t±lapakka½ disv± upajjh±ya½ ±ha– “bhante, thoka½ ±gametha; t±lapakka½ p±tess±m²”ti. “Dubbalosi tva½, s±maºera, m± abhiruh²”ti. “Abhiruhiss±mi, bhante”ti khuddakav±si½ gahetv± t±la½ ±ruyha t±lapiº¹a½ chinditu½ ±rabhi. V±siphala½ nikkhamitv± bh³miya½ pati.
Thero cintesi “aya½ kilantova rukkha½ ±ru¼ho; ki½ nu kho id±ni karissat²”ti s±maºero t±lapaººa½ ph±letv± ph±letv± v±sidaº¹ake bandhitv± ghaµµento ghaµµento bh³miya½ p±tetv± “bhante, s±dhu vatassa sace v±siphala½ ettha paveseyy±th±”ti ±ha. Thero ‘up±yasampanno s±maºero’ti v±siphala½ pavesetv± ad±si. So v±si½ ukkhipitv± t±laphal±ni p±tesi. Thero v±si½ p±t±petv± pavaµµitv± gata½ t±laphala½ bhinditv± s±maºera½ otiººak±le ±ha “s±maºera, tva½ dubbalo, ida½ t±va kh±d±h²”ti. “N±ha½, bhante, tumhehi akh±dite kh±diss±m²”ti v±si½ gahetv± t±laphal±ni bhinditv± patta½ n²haritv± t±lamiñja½ pakkhipitv± therassa datv± saya½ kh±di. Y±va t±laphal±ni ahesu½, t±va tattheva vasitv± phalesu kh²ºesu anupubbena paººakh±dakamanuss±na½ vasanaµµh±ne eka½ cha¹¹itavih±ra½ pavisi½su. S±maºero therassa vasanaµµh±na½ paµijaggi. Thero s±maºerassa ov±da½ datv± vih±ra½ p±visi. S±maºero ‘an±yatane naµµh±na½ attabh±v±na½ pam±ºa½ natthi, buddh±na½ upaµµh±na½ kariss±m²’ti cetiyaªgaºa½ gantv± appaharita½ karoti; satt±hamatta½ nir±h±rat±ya pavedham±no patitv± nipannakova tiº±ni uddharati. Ekacce ca manuss± araññe carant± madhu½ labhitv± d±r³ni ceva s±kapaººañca gahetv± tiºacalanasaññ±ya ‘migo nu kho eso’ti s±maºerassa santika½ gantv± “ki½ karosi, s±maºer±”ti ±ha½su. “Tiºagaºµhi½ gaºh±mi, up±sak±”ti. “Aññopi koci atthi, bhante”ti? “¾ma, up±sak±, upajjh±yo me antogabbhe”ti. “Mah±therassa datv± kh±deyy±si, bhante”ti s±maºerassa madhu½ datv± attano vasanaµµh±na½ ±cikkhitv± “maya½ s±kh±bhaªga½ karont± gamiss±ma. Et±ya saññ±ya thera½ gahetv± ±gaccheyy±si, ayy±”ti vatv± agama½su.
S±maºero madhu½ gahetv± therassa santika½ gantv± bahi µhatv± “vand±mi, bhante”ti ±ha. Thero ‘s±maºero jighacch±ya anu¹ayham±no ±gato bhavissat²’ti tuºh² ahosi. So punapi “vand±mi, bhante”ti ±ha. “Kasm±, s±maºera, dubbalabhikkh³na½ sukhena nipajjitu½ na des²”ti? “Dv±ra½ vivaritu½ s±ruppa½, bhante”ti? Thero uµµhahitv± dv±ra½ vivaritv± “ki½ te, s±maºera, laddha½”ti ±ha. Manussehi madhu dinna½, kh±ditu½ s±ruppa½, bhante”ti? “S±maºera, evameva kh±ditu½ kilamiss±ma, p±naka½ katv± piviss±m±”ti. S±maºero p±naka½ katv± ad±si. Atha na½ thero “manuss±na½ vasanaµµh±na½ pucchasi, s±maºer±”ti ±ha. Sayameva ±cikkhi½su, bhante”ti. “S±maºera, p±tova gacchant± kilamiss±ma; ajjeva gamiss±m±”ti pattac²vara½ gaºh±petv± nikkhami. Te gantv± manuss±na½ vasanaµµh±nassa avid³re nipajji½su.
S±maºero rattibh±ge cintesi– ‘may± pabbajitak±lato paµµh±ya g±mante aruºa½ n±ma na uµµh±pitapubban’ti. So patta½ gahetv± aruºa½ uµµh±petu½ arañña½ agam±si. Mah±thero s±maºera½ nipannaµµh±ne apassanto ‘manussakh±dakehi gahito bhavissat²’ti cintesi. S±maºero araññe aruºa½ uµµh±petv± pattena udakañca dantakaµµhañca gahetv± ±gami. “S±maºera, kuhi½ gatosi? Mahallakabhikkh³na½ te vitakko upp±dito; daº¹akamma½ ±har±”ti. “¾hariss±mi, bhante”ti. Thero mukha½ dhovitv± c²vara½ p±rupi. Ubhopi manuss±na½ vasanaµµh±na½ agama½su. Manuss±pi attano paribhoga½ kandam³laphalapaººa½ ada½su. Theropi paribhuñjitv± vih±ra½ agam±si. S±maºero udaka½ ±haritv± “p±de dhov±mi, bhante”ti ±ha. “S±maºera, tva½ ratti½ kuhi½ gato? Amh±ka½ vitakka½ upp±des²”ti. “Bhante, g±mante me aruºa½ na uµµh±pitapubba½; aruºuµµh±panatth±ya arañña½ agam±sin”ti. “S±maºera, na tuyha½ daº¹akamma½ anucchavika½ amh±kameva anucchavikan”ti vatv± thero tasmi½yeva µh±ne vasi; s±maºerassa ca sañña½ ad±si “maya½ t±va mahallak±; ‘ida½ n±ma bhavissat²’ti na sakk± j±nitu½. Tuva½ att±na½ rakkheyy±s²”ti. Thero kira an±g±m². Ta½ aparabh±ge manussakh±dak± kh±di½su. S±maºero att±na½ rakkhitv± bhaye v³pasante tath±r³pe µh±ne upajjha½ g±h±petv± upasampanno buddhavacana½ uggahetv± tipiµakadharo hutv± vattabbakanigrodhatthero n±ma j±to.
Pitumah±r±j± rajja½ paµipajji. Parasamudd± ±gat±gat± bhikkh³ “kaha½ vattabbakanigrodhatthero, kaha½ vattabbakanigrodhatthero”ti pucchitv± tassa santika½ agama½su. Mah±bhikkhusaªgho thera½ pariv±resi. So mah±bhikkhusaªghaparivuto anupubbena mah±vih±ra½ patv± mah±bodhi½ mah±cetiya½ th³p±r±mañca vanditv± nagara½ p±y±si. Y±va dakkhiºadv±r± gacchantasseva navasu µh±nesu tic²vara½ upapajji; antonagara½ paviµµhak±lato paµµh±ya mah±sakk±ro uppajji. Iti k±lavipattiya½ t±laphalakandam³lapaººampi dullabha½ j±ta½. K±lasampattiya½ evar³po mah±l±bho uppannoti. Eva½ k±lavipattipaµib±hitatt± vip±ka½ d±tu½ asakkont±ni k±lasampatti½ ±gamma vipaccant²ti paj±n±ti.
Aparass±pi bah³ni kaly±ºakamm±ni honti. T±ni payogavipattiya½ µhitassa na vipacceyyu½. So pana ekena kaly±ºakammena samm±payoge patiµµhito t²ºi sucarit±ni p³reti, pañcas²la½ dasas²la½ rakkhati. K±lasampattiya½ nibbattassa r±j±no sabb±laªk±rapatimaº¹it± r±jakaññ±yo ‘etassa anucchavik±’ti pesenti, y±nav±hanamaºisuvaººarajat±dibheda½ ta½ ta½ paºº±k±ra½ ‘etassa anucchavikan’ti pesenti
Pabbajj³pagatopi mah±yaso hoti mah±nubh±vo. Tatrida½ vatthu– k³µakaººar±j± kira girig±makaººav±sika½ c³¼asudhammatthera½ mam±yati. So uppalav±piya½ vasam±no thera½ pakkos±pesi. Thero ±gantv± m±l±r±mavih±re vasati. R±j± therassa m±tara½ pucchi– “ki½ thero piy±yat²”ti? “Kanda½ mah±r±j±”ti. R±j± kanda½ g±h±petv± vih±ra½ gantv± therassa dadam±no mukha½ ulloketu½ n±sakkhi. So nikkhamitv± ca bahipariveºe devi½ pucchi– “k²diso thero”ti? “Tva½ puriso hutv± ulloketu½ na sakkosi; aha½ katha½ sakkhiss±mi? N±ha½ j±n±mi k²diso”ti. R±j± ‘mama raµµhe balik±ragahapatiputta½ ulloketu½ na visah±mi. Mahanta½ vata bho buddhas±sana½ n±m±’ti apphoµesi. Tipiµakac³¼an±gattherampi mam±yati. Tassa aªguliya½ ek± pi¼ak± uµµhahi. R±j± ‘thera½ passiss±m²’ti vih±ra½ gantv± balavapemena aªguli½ mukhena gaºhi. Antomukheyeva pi¼ak± bhinn±, pubbalohita½ anuµµhubhitv± there sinehena amata½ viya ajjhohari. Soyeva thero aparabh±ge maraºamañce nipajji. R±j± gantv± asucikapallaka½ s²se µhapetv± ‘dhammasakaµassa akkho bhijjati akkho bhijjat²’ti paridevam±no vicari. Pathavissarassa asucikapallaka½ s²sena ukkhipitv± vicaraºa½ n±ma kassa gatamaggo? Samm±payogassa gatamaggoti. Eva½ payogavipattipaµib±hitatt± vip±ka½ d±tu½ asakkont±ni payogasampatti½ ±gamma vipaccant²ti paj±n±ti. Eva½ cat³hi vipatt²hi paµib±hita½ kaly±ºakamma½ vip±ka½ adatv± catasso sampattiyo ±gamma deti.
Tatrida½ bh³tamattha½ katv± opamma½– eko kira mah±r±j± ekassa amaccassa appamattena kujjhitv± ta½ bandhan±g±re bandh±pesi. Tassa ñ±tak± rañño kuddhabh±va½ ñatv± kiñci avatv± caº¹akope vigate r±j±na½ tassa nirapar±dhabh±va½ j±n±pesu½. R±j± muñcitv± tassa µh±nantara½ paµip±katika½ ak±si. Athassa tato tato ±gacchant±na½ paºº±k±r±na½ pam±ºa½ n±hosi. Manuss± sampaµicchitu½ n±sakkhi½su. Tattha rañño appamattakena kujjhitv± tassa bandhan±g±re bandh±pitak±lo viya puthujjanassa niraye nibbattak±lo. Athassa ñ±takehi r±j±na½ saññ±petv± µh±nantarassa paµip±katikakaraºak±lo viya tassa sagge nibbattak±lo. Paºº±k±ra½ sampaµicchitu½ asamatthak±lo viya catasso sampattiyo ±gamma kaly±ºakamm±na½ devalokato manussaloka½, manussalokato devalokanti eva½ sukhaµµh±nato sukhaµµh±nameva netv± kappasatasahassampi sukhavip±ka½ datv± nibb±nasamp±pana½ veditabba½.
Eva½ t±va p±¼ivaseneva dutiya½ bala½ d²petv± puna “ahosi kamma½ ahosi kammavip±ko”ti (paµi. ma. 1.234) imin± paµisambhid±nayen±pi d²petabba½. Tattha ‘ahosi kamman’ti at²te ±y³hita½ kamma½ at²teyeva ahosi. Yena pana at²te vip±ko dinno, ta½ sandh±ya ‘ahosi kammavip±ko’ti vutta½. Diµµhadhammavedan²y±d²su pana bah³supi ±y³hitesu eka½ diµµhadhammavedan²ya½ vip±ka½ deti, ses±ni avip±k±ni. Eka½ upapajjavedan²ya½ paµisandhi½ ±ka¹¹hati, ses±ni avip±k±ni. Eken±nantariyena niraye upapajjati, ses±ni avip±k±ni. Aµµhasu sam±patt²su ek±ya brahmaloke nibbattati, ses± avip±k±. Ida½ sandh±ya ‘n±hosi kammavip±ko’ti vutta½. Yo pana bahumpi kusal±kusala½ kamma½ katv± kaly±ºamitta½ niss±ya arahatta½ p±puº±ti, etassa kammavip±ko ‘n±hosi’ n±ma. Ya½ at²te ±y³hita½ etarahi vip±ka½ deti ta½ ‘ahosi kamma½ atthi kammavip±ko’ n±ma. Ya½ purimanayeneva avip±kata½ ±pajjati ta½ ‘ahosi kamma½ natthi kammavip±ko’ n±ma. Ya½ at²te ±y³hita½ an±gate vip±ka½ dassati ta½ ‘ahosi kamma½ bhavissati kammavip±ko’ n±ma. Ya½ purimanayena avip±kata½ ±pajjissati ta½ ‘ahosi kamma½ na bhavissati kammavip±ko’ n±ma.
Ya½ etarahi ±y³hita½ etarahiyeva vip±ka½ deti ta½ ‘atthi kamma½ atthi kammavip±ko’ n±ma. Ya½ purimanayeneva avip±kata½ ±pajjati ta½ ‘atthi kamma½ natthi kammavip±ko’ n±ma. Ya½ etarahi ±y³hita½ an±gate vip±ka½ dassati ta½ ‘atthi kamma½ bhavissati kammavip±ko’ n±ma. Ya½ purimanayeneva avip±kata½ ±pajjissati ta½ ‘atthi kamma½ na bhavissati kammavip±ko’ n±ma.
Ya½ sayampi an±gata½, vip±kopissa an±gato ta½ ‘bhavissati kamma½ bhavissati kammavip±ko’ n±ma. Ya½ saya½ bhavissati, purimanayeneva avip±kata½ ±pajjissati ta½ ‘bhavissati kamma½ na bhavissati kammavip±ko’ n±ma.
Ida½ tath±gatass±ti ida½ sabbehipi etehi ±k±rehi tath±gatassa kammantaravip±kantaraj±nanañ±ºa½ akampiyaµµhena dutiyabala½ veditabbanti.

Dutiyabalaniddesavaººan±.