Dantaponakath±
109. Dantapoºa½ ±r±maµµhakavinicchayena vinicchinitabba½. Aya½ pana viseso– yo saªghassa vetanabhato hutv± devasika½ v± pakkham±sav±rena v± dantakaµµha½ ±harati, so ta½ ±haritv± chinditv±pi y±va bhikkhusaªgha½ na sampaµicch±peti, t±va tasseva hoti. Tasm± ta½ theyyacittena gaºhanto bhaº¹agghena k±retabbo. Tatthaj±taka½ pana garubhaº¹a½, tampi bhikkhusaªghena rakkhitagopita½ gaºhanto bhaº¹agghena k±retabbo. Eseva nayo gaºapuggalagihimanussasantakepi chinnake acchinnake ca. Tesa½ ±r±muyy±nabh³m²su j±ta½ s±maºer± v±rena bhikkhusaªghassa dantakaµµha½ ±harant± ±cariyupajjh±y±nampi ±haranti, ta½ y±va chinditv± saªgha½ na paµicch±penti, t±va sabba½ tesa½yeva hoti. Tasm± tampi theyyacittena gaºhanto bhaº¹agghena k±retabbo. Yad± pana te chinditv± saªghassa paµicch±petv± dantakaµµham±¼ake nikkhipanti, “yath±sukha½ bhikkhusaªgho paribhuñjat³”ti; tato paµµh±ya avah±ro natthi, vatta½ pana j±nitabba½. Yo hi devasika½ saªghamajjhe osarati, tena divase divase ekameva dantakaµµha½ gahetabba½. Yo pana devasika½ na osarati, padh±naghare vasitv± dhammasavane v± uposathagge v± dissati, tena pam±ºa½ sallakkhetv± catt±ri pañcadantakaµµh±ni attano vasanaµµh±ne µhapetv± kh±ditabb±ni. Tesu kh²ºesu sace punapi dantakaµµham±¼ake bah³ni hontiyeva, punapi ±haritv± kh±ditabb±ni. Yadi pana pam±ºa½ asallakkhetv± ±harati, tesu akkh²ºesuyeva m±¼ake kh²yanti, tato keci ther± “yehi gahit±ni, te paµi-±harant³”ti vadeyyu½, keci “kh±dantu, puna s±maºer± ±harissant²”ti, tasm± viv±dapariharaºattha½ pam±ºa½ sallakkhetabba½. Gahaºe pana doso natthi. Magga½ gacchanten±pi eka½ v± dve v± thavik±ya pakkhipitv± gantabbanti.
Dantaponakath± niµµhit±.