6. Piº¹olasuttavaººan±

36. Chaµµhe piº¹olabh±radv±joti piº¹a½ ulam±no pariyesam±no pabbajitoti piº¹olo. So kira parijiººabhogo br±hmaºo hutv± mahanta½ bhikkhusaªghassa l±bhasakk±ra½ disv± piº¹atth±ya nikkhamitv± pabbajito. So mahanta½ kapalla½ “pattan”ti gahetv± carati, kapallap³ra½ y±gu½ pivati, bhatta½ bhuñjati, p³vakhajjakañca kh±dati. Athassa mahagghasabh±va½ satthu ±rocesu½. Satth± tassa pattatthavika½ n±nuj±ni, heµµh±mañce patta½ nikkujjitv± µhapeti, so µhapentopi gha½sentova paº±metv± µhapeti, gaºhantopi gha½sentova ±ka¹¹hitv± gaºh±ti. Ta½ gacchante gacchante k±le gha½sanena parikkh²ºa½, n±¼ikodanamattasseva gaºhanaka½ j±ta½. Tato satthu ±rocesu½, athassa satth± pattatthavika½ anuj±ni. Thero aparena samayena indriyabh±vana½ bh±vento aggaphale arahatte patiµµh±si. Iti so pubbe savisesa½ piº¹atth±ya ulat²ti piº¹olo, gottena pana bh±radv±joti ubhaya½ ekato katv± “piº¹olabh±radv±jo”ti vuccati.
¾raññakoti g±mantasen±sanapaµikkhipanena araññe niv±so ass±ti ±raññako, ±raññakadhutaªga½ sam±d±ya vattantasseta½ n±ma½. Tath± bhikkh±saªkh±t±na½ ±misapiº¹±na½ p±to piº¹ap±to, parehi dinn±na½ piº¹±na½ patte nipatananti attho. Piº¹ap±ta½ uñchati ta½ ta½ kula½ upasaªkamanto gavesat²ti piº¹ap±tiko, piº¹±ya v± patitu½ caritu½ vatametass±ti piº¹ap±t², piº¹ap±t²yeva piº¹ap±tiko. Saªk±rak³µ±d²su pa½s³na½ upari µhitatt± abbhuggataµµhena pa½suk³la½ viy±ti pa½suk³la½, pa½su viya v± kucchitabh±va½ ulati gacchat²ti pa½suk³la½, pa½suk³lassa dh±raºa½ pa½suk³la½, ta½ s²la½ etass±ti pa½suk³liko. Saªgh±µi-uttar±saªga-antarav±sakasaªkh±t±ni t²ºi c²var±ni tic²vara½, tic²varassa dh±raºa½ tic²vara½, ta½ s²la½ etass±ti tec²variko. Appicchoti-±d²na½ pad±na½ attho heµµh± vuttoyeva.
Dhutav±doti dhuto vuccati dhutakileso puggalo, kilesadhunanakadhammo v±. Tattha atthi dhuto, na dhutav±do, atthi na dhuto, dhutav±do, atthi neva dhuto, na dhutav±do, atthi dhuto ceva, dhutav±do c±ti ida½ catukka½ veditabba½. Tesu yo saya½ dhutadhamme sam±d±ya vattati, na para½ tadatth±ya sam±dapeti, aya½ paµhamo. Yo pana saya½ na dhutadhamme sam±d±ya vattati, para½ sam±dapeti, aya½ dutiyo. Yo ubhayarahito, aya½ tatiyo. Yo pana ubhayasampanno, aya½ catuttho. Evar³po ca ±yasm± piº¹olabh±radv±joti. Tena vutta½ “dhutav±do”ti. Ekadesasar³pekasesavasena hi aya½ niddeso yath± ta½ “n±mar³pan”ti.
Adhicittamanuyuttoti ettha aµµhasam±pattisampayogato arahattaphalasam±pattisampayogato v± cittassa adhicittabh±vo veditabbo, idha pana “arahattaphalacittan”ti vadanti. Ta½ta½sam±patt²su sam±dhi eva adhicitta½, idha pana arahattaphalasam±dhi veditabbo. Keci pana “adhicittamanuyuttena, bhikkhave, bhikkhun± k±lena k±la½ t²ºi nimitt±ni manasi k±tabb±n²ti etasmi½ adhicittasutte (a. ni. 3.103) viya samathavipassan±citta½ adhicittanti idh±dhippetan”ti vadanti, ta½ na sundara½. Purimoyevattho gahetabbo.
Etamattha½ viditv±ti eta½ ±yasmato piº¹olabh±radv±jassa adhiµµh±naparikkh±rasampad±sampanna½ adhicitt±nuyogasaªkh±ta½ attha½ sabb±k±rato viditv±. Eva½ “adhicitt±nuyogo mama s±san±nuµµh±nan”ti d²pento ima½ ud±na½ ud±nesi.
Tattha an³pav±doti v±c±ya kassacipi anupavadana½. An³pagh±toti k±yena kassaci upagh±t±karaºa½. P±timokkheti ettha p±timokkhapadassa attho heµµh± n±nappak±rehi vutto, tasmi½ p±timokkhe. Sattanna½ ±pattikkhandh±na½ av²tikkamalakkhaºo sa½varo. Mattaññut±ti paµiggahaºaparibhogavasena pam±ºaññut±. Pantañca sayan±sananti vivitta½ saªghaµµanavirahita½ sen±sana½. Adhicitte ca ±yogoti aµµhanna½ sam±patt²na½ adhigam±ya bh±van±nuyogo.
Aparo nayo– an³pav±doti kassacipi uparujjhanavacanassa avadana½. Tena sabbampi v±casika½ s²la½ saªgaºh±ti. An³pagh±toti k±yena kassaci upagh±tassa paraviheµhanassa akaraºa½. Tena sabbampi k±yika½ s²la½ saªgaºh±ti. Y±disa½ panida½ ubhaya½ buddh±na½ s±sanantogadha½ hoti, ta½ dassetu½– “p±timokkhe ca sa½varo”ti vutta½. Casaddo nip±tamatta½. P±timokkhe ca sa½varoti p±timokkhasa½varabh³to an³pav±do an³pagh±to c±ti attho.
Atha v± p±timokkheti adhikaraºe bhumma½. P±timokkhe nissayabh³te sa½varo. Ko pana soti? An³pav±do an³pagh±to. Upasampadavel±yañhi avisesena p±timokkhas²la½ sam±dinna½ n±ma hoti, tasmi½ p±timokkhe µhitassa tato para½ upav±d³pagh±t±na½ akaraºavasena sa½varo, so an³pav±do an³pagh±to c±ti vutto.
Atha v± p±timokkheti nipph±detabbe bhumma½ yath± “cetaso av³pasamo ayonisomanasik±rapadaµµh±nan”ti (sa½. ni. 5.232). Tena p±timokkhena s±dhetabbo an³pav±do an³pagh±to, p±timokkhasa½varasaªgahito an³pav±do an³pagh±to-icceva attho. Sa½varoti imin± pana satisa½varo ñ±ºasa½varo, khantisa½varo, v²riyasa½varoti imesa½ catunna½ sa½var±na½ gahaºa½, p±timokkhas±dhana½ ida½ sa½varacatukka½.
Mattaññut± ca bhattasminti pariyesanapaµiggahaºaparibhogavissajjan±na½ vasena bhojane pam±ºaññut±. Pantañca sayan±sananti bh±van±nuk³la½ araññarukkham³l±divivittasen±sana½. Adhicitte ca ±yogoti sabbacitt±na½ adhikatt± uttamatt± adhicittasaªkh±te arahattaphalacitte s±dhetabbe tassa nipph±danattha½ samathavipassan±bh±van±vasena ±yogo. Eta½ buddh±na s±sananti eta½ parassa an³pavadana½, an³pagh±tana½, p±timokkhasa½varo pariyesanapaµiggahaº±d²su mattaññut±, vivittav±so, yath±vutta-adhicitt±nuyogo ca buddh±na½ s±sana½ ov±do anusiµµh²ti attho. Eva½ im±ya g±th±ya tisso sikkh± kathit±ti veditabb±.

Chaµµhasuttavaººan± niµµhit±.