26. Br±hmaºavaggo

1. Pas±dabahulabr±hmaºavatthu

Chinda sotanti ima½ dhammadesana½ satth± jetavane viharanto pas±dabahula½ br±hmaºa½ ±rabbha kathesi.
So kira br±hmaºo bhagavato dhammadesana½ sutv± pasannacitto attano gehe so¼asamatt±na½ bhikkh³na½ niccabhatta½ paµµhapetv± bhikkh³na½ ±gatavel±ya patta½ gahetv± “±gacchantu bhonto arahanto, nis²dantu bhonto arahanto”ti ya½kiñci vadanto arahantav±dapaµisa½yuttameva vadati. Tesu puthujjan± “aya½ amhesu arahantasaññ²”ti cintayi½su, kh²º±sav± “aya½ no kh²º±savabh±va½ j±n±t²”ti. Eva½ te sabbepi kukkucc±yant± tassa geha½ n±gami½su. So dukkh² dummano “kinnu kho, ayy±, n±gacchant²”ti vih±ra½ gantv± satth±ra½ vanditv± tamattha½ ±rocesi. Satth± bhikkh³ ±mantetv± “ki½ eta½, bhikkhave”ti pucchitv± tehi tasmi½ atthe ±rocite “s±diyatha pana tumhe, bhikkhave, arahantav±dan”ti ±ha. “Na s±diy±ma maya½, bhante”ti. “Eva½ sante manuss±na½ eta½ pas±dabhañña½, an±patti bhikkhave, pas±dabhaññe, api ca kho pana br±hmaºassa arahantesu adhimatta½ pema½, tasm± tumhehipi taºh±sota½ chetv± arahattameva pattu½ yuttan”ti vatv± dhamma½ desento ima½ g±tham±ha–
383. “Chinda sota½ parakkamma, k±me panuda br±hmaºa;
saªkh±r±na½ khaya½ ñatv±, akataññ³si br±hmaº±”ti.
Tattha parakkamm±ti taºh±sota½ n±ma na appamattakena v±y±mena chinditu½ sakk±, tasm± ñ±ºasampayuttena mahantena parakkamena parakkamitv± ta½ sota½ chinda. Ubhopi k±me panuda n²hara. Br±hmaº±ti kh²º±sav±na½ ±lapanameta½. Saªkh±r±nanti pañcanna½ khandh±na½ khaya½ j±nitv±. Akataññ³ti eva½ sante tva½ suvaºº±d²su kenaci akatassa nibb±nassa j±nanato akataññ³ n±ma hos²ti.
Desan±vas±ne bah³ sot±pattiphal±d²ni p±puºi½s³ti.

Pas±dabahulabr±hmaºavatthu paµhama½.