3. Bhayasutta½
23. “‘Bhayan’ti, bhikkhave, k±m±nameta½ adhivacana½; ‘dukkhan’ti, bhikkhave, k±m±nameta½ adhivacana½; ‘rogo’ti, bhikkhave, k±m±nameta½ adhivacana½; ‘gaº¹o’ti, bhikkhave k±m±nameta½ adhivacana½; ‘saªgo’ti, bhikkhave, k±m±nameta½ adhivacana½; ‘paªko’ti, bhikkhave, k±m±nameta½ adhivacana½. “Kasm± ca, bhikkhave, ‘bhayan’ti k±m±nameta½ adhivacana½? K±mar±garatt±ya½, bhikkhave, chandar±gavinibaddho diµµhadhammik±pi bhay± na parimuccati, sampar±yik±pi bhay± na parimuccati, tasm± ‘bhayan’ti k±m±nameta½ adhivacana½. Kasm± ca, bhikkhave, dukkhanti…pe… rogoti… gaº¹oti… saªgoti… paªkoti k±m±nameta½ adhivacana½? K±mar±garatt±ya½, bhikkhave, chandar±gavinibaddho diµµhadhammik±pi paªk± na parimuccati, sampar±yik±pi paªk± na parimuccati, tasm± ‘paªko’ti k±m±nameta½ adhivacanan”ti.
“Bhaya½ dukkha½ rogo gaº¹o, saªgo paªko ca ubhaya½;
ete k±m± pavuccanti, yattha satto puthujjano.
“Up±d±ne bhaya½ disv±, j±timaraºasambhave;
anup±d± vimuccanti, j±timaraºasaªkhaye.
“Te khemappatt± sukhino, diµµhadhamm±bhinibbut±;
sabbaverabhay±t²t± [sabbe verabhay±t²t± (sy±.)], sabbadukkha½ upaccagun”ti. Tatiya½.