14. Dukkhapañh±sutta½

327. “‘Dukkha½ dukkhan’ti, ±vuso s±riputta, vuccati. Katama½ nu kho, ±vuso, dukkhan”ti? “Tisso im±, ±vuso, dukkhat±. Dukkhadukkhat±, saªkh±radukkhat± vipariº±madukkhat±– im± kho, ±vuso, tisso dukkhat±”ti. “Atthi pan±vuso maggo atthi paµipad±, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±y±”ti? “Atthi kho, ±vuso, maggo atthi paµipad±, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±y±”ti. “Katamo pan±vuso, maggo katam± paµipad±, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±y±”ti? “Ayameva kho, ±vuso, ariyo aµµhaªgiko maggo, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±ya, seyyathida½– samm±diµµhi samm±saªkappo samm±v±c± samm±kammanto samm±-±j²vo samm±v±y±mo samm±sati samm±sam±dhi. Aya½ kho, ±vuso, maggo aya½ paµipad±, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±y±”ti. “Bhaddako, ±vuso, maggo bhaddik± paµipad±, et±sa½ dukkhat±na½ pariññ±ya. Alañca pan±vuso s±riputta, appam±d±y±”ti. Cuddasama½.