Paµikk³lamanasik±rapabbavaººan±

377. Paµikk³lamanasik±ravasen±ti jigucchan²yat±ya paµik³lameva paµikk³la½, yo paµikk³lasabh±vo paµikk³l±k±ro, tassa manasi karaºavasena. Antaren±pi hi bh±vav±cina½ sadda½ bh±vattho viññ±yati yath± “paµassa sukkan”ti. Yasm± visuddhimagge (visuddhi. 1.182) vutta½, tasm± tattha, ta½sa½vaººan±yañca (visuddhi. µ². 1.182 ±dayo) vuttanayena “imameva k±yan”ti ±d²namattho veditabbo.
Vatth±d²hi pasibbak±k±rena bandhitv± kata½ ±v±µana½ puto¼i. N±n±k±r± ekasmi½ µh±ne sammiss±ti ett±vat± n±n±vaºº±na½ kes±d²nañca upameyyat±. Vibh³tak±loti paººatti½ samatikkamitv± kes±d²na½ asubh±k±rassa upaµµhitak±lo. Iti-saddassa ±k±ratthata½ dassento “evan”ti vatv± ta½ ±k±ra½ sar³pato dassento “kes±dipariggaºhanen±”ti-±dim±ha. Kes±disaññit±nañhi asucibh±v±na½ paramaduggandhajegucchapaµikk³l±k±rassa samudayato anupassan± idha k±y±nupassan±ti. Sesa½ vuttanayameva.

Paµikk³lamanasik±rapabbavaººan± niµµhit±.