Suññatav±ro
121-145. Id±ni tasmi½ kho pana samaye dhamm± hont²ti suññatav±ro ±raddho. So uddesaniddesavasena dvidh± vavatthito. Tattha uddesav±re ‘dhamm± hont²’ti imin± saddhi½ catuv²sati koµµh±s± honti. Sabbakoµµh±sesu ca ‘catt±ro dve tayo’ti gaºanaparicchedo na vutto. Kasm±? Saªgahav±re paricchinnatt±. Tattha paricchinnadhamm±yeva hi idh±pi vutt±. Na hettha satto v± bh±vo v± att± v± upalabbhati. Dhamm±va ete dhammamatt± as±r± apariº±yak±ti imiss± suññat±ya d²panattha½ vutt±. Tasm± evamettha attho veditabbo– yasmi½ samaye k±m±vacara½ paµhama½ mah±kusalacitta½ uppajjati, tasmi½ samaye cittaªgavasena uppann± atirekapaºº±sadhamm± sabh±vaµµhena dhamm± eva honti. Na añño koci satto v± bh±vo v± poso v± puggalo v± hot²ti. Tath± r±saµµhena khandh±va hont²ti. Eva½ purimanayeneva sabbapadesu atthayojan± veditabb±. Yasm± pana jh±nato añña½ jh±naªga½, maggato v± añña½ maggaªga½ natthi, tasm± idha ‘jh±na½ hoti, maggo hoti’ icceva vutta½. Upanijjh±yanaµµhena hi jh±nameva hetvaµµhena maggova hoti. Na añño koci satto v± bh±vo v±ti. Eva½ sabbapadesu atthayojan± k±tabb±. Niddesav±ro utt±natthoyev±ti.
Suññatav±ro niµµhito.
Niµµhit± ca t²hi mah±v±rehi maº¹etv± niddiµµhassa
Paµhamacittassa atthavaººan±.