2. Sukhavih±rasuttavaººan±

29. Dutiye vuttavipariy±yena attho veditabbo.

Dutiyasuttavaººan± niµµhit±.

3. Tapan²yasuttavaººan±

30. Tatiye tapan²y±ti idha ceva sampar±ye ca tapanti vib±dhenti viheµhent²ti tapan²y±. Tapana½ v± dukkha½ diµµhe ceva dhamme abhisampar±ye ca tassa upp±danena ceva anubalappad±nena ca hit±ti tapan²y±. Atha v± tapanti ten±ti tapana½, pacch±nut±po, vippaµis±roti attho, tassa hetubh±vato hit±ti tapan²y±. Akatakaly±ºoti akata½ kaly±ºa½ bhaddaka½ puñña½ eten±ti akatakaly±ºo. Sesapadadvaya½ tasseva vevacana½. Puññañhi pavattihitat±ya ±yati½sukhat±ya ca bhaddakaµµhena kaly±ºanti ca kucchitasalan±di-atthena kusalanti ca dukkhabh²r³na½ sa½s±rabh²r³nañca rakkhanaµµhena bh²rutt±ºanti ca vuccati. Katap±poti kata½ upacita½ p±pa½ eten±ti katap±po. Sesapadadvaya½ tasseva vevacana½. Akusalakammañhi l±makaµµhena p±panti ca attano pavattikkhaºe vip±kakkhaºe ca ghorasabh±vat±ya luddanti ca kilesehi d³sitabh±vena kibbisanti ca vuccati. Iti bhagav± “dve dhamm± tapan²y±”ti dhamm±dhiµµh±nena uddisitv± akata½ kusala½ dhamma½ katañca akusala½ dhamma½ puggal±dhiµµh±nena niddisi. Id±ni tesa½ tapan²yabh±va½ dassento “so akata½ me kaly±ºantipi tappati, kata½ me p±pantipi tappat²”ti ±ha. Cittasant±sena tappati anutappati anusocat²ti attho.
G±th±su duµµhu carita½, kilesap³tikatt± v± duµµha½ caritanti duccarita½. K±yena duccarita½, k±yato v± pavatta½ duccarita½ k±yaduccarita½. Eva½ vac²manoduccarit±nipi daµµhabb±ni. Im±ni ca k±yaduccarit±d²ni kammapathappatt±ni adhippet±n²ti ya½ na kammapathappatta½ akusalaj±ta½, ta½ sandh±y±ha “yañcañña½ dosasañhitan”ti. Tassattho– yampi ca añña½ kammapathabh±va½ appattatt± nippariy±yena k±yakamm±disaªkha½ na labhati, r±g±dikilesasa½saµµhatt± dosasahita½ akusala½ tampi katv±ti attho. Nirayanti nirati-atthena nirass±daµµhena v± nirayanti laddhan±ma½ sabbampi duggati½, ayasaªkh±tasukhappaµikkhepena v± sabbattha sugatiduggat²su nirayadukkha½. So t±diso puggalo upagacchat²ti evamettha attho daµµhabbo.
Ettha ca k±yaduccaritassa tapan²yabh±ve nando yakkho nando m±ºavako nando gogh±tako dve bh±tik±ti etesa½ vatth³ni kathetabb±ni. Te kira g±vi½ vadhitv± ma½sa½ dve koµµh±se aka½su. Tato kaniµµho jeµµha½ ±ha– “mayha½ d±rak± bah³, im±ni me ant±ni deh²”ti. Atha na½ jeµµho– “sabba½ ma½sa½ dvedh± vibhatta½, puna kimaggahes²”ti paharitv± j²vitakkhaya½ p±pesi. Nivattitv± ca na½ olokento mata½ disv± “bh±riya½ vata may± kata½, sv±ha½ ak±raºeneva na½ m±resin”ti citta½ upp±desi. Athassa balavavippaµis±ro uppajji. So µhitaµµh±nepi nisinnaµµh±nepi tadeva kamma½ ±vajjeti, cittass±da½ na labhati, asitap²takh±yitampissa sar²re oja½ na pharati, aµµhicammamattameva ahosi. Atha na½ eko thero pucchi “up±saka, tva½ ativiya kiso aµµhicammamatto j±to, k²diso te rogo, ud±hu atthi kiñci tapan²ya½ kamma½ katan”ti? So “±ma, bhante”ti sabba½ ±rocesi. Athassa so “bh±riya½ te, up±saka, kamma½ kata½, anapar±dhaµµh±ne aparaddhan”ti ±ha. So teneva kammun± k±la½ katv± niraye nibbatti. Vac²duccaritassa pana suppabuddhasakkakok±likaciñcam±ºavik±d²na½ vatth³ni kathetabb±ni, manoduccaritassa ukkalajayabhaññ±d²na½.

Tatiyasuttavaººan± niµµhit±.