Tapopakkamaniratthakat±vaººan±

397. S²lasampad±d²h²ti s²lasampad±, sam±dhisampad±, paññ±sampad±ti im±hi lokuttar±hi sampad±hi. Vin±ti virahitatt±, vin± v± t±hi na kad±cipi s±mañña½ v± brahmañña½ v± sambhavati, tasm± tesa½ tapopakkam±na½ niratthakata½ dassentoti sap±µhasesayojan±. Dosaveravirahitanti dosasaªkh±taverato virahita½. Idañhi dosassa mett±ya ujupaµipakkhato vutta½. Ya½ pana ±cariyena vutta½ “dosaggahaºena v± sabbepi jh±napaµipakkh± sa½kilesadhamm± gahit±. Veraggahaºena paccatthikabh³t± satt±. Yadaggena hi dosarahita½, tadaggena verarahitan”ti (d². ni. µ². 1.397), tadeta½ p±¼iya½ verasaddasseva vijjam±natt±, aµµhakath±yañca tadatthameva dassetu½ dosasaddassa vuttatt± vic±retabba½.
398. Ettakamattanti naggacariy±dimatta½. P±kaµabh±vena k±yati attha½ gamet²ti pakati, lokasiddhav±do. Ten±ha “pakatikath± es±”ti. “Matt± sukhaparicc±g±”ti-±d²su (dha. pa. 290) viya matt±saddo appatta½ anton²ta½ katv± pam±ºav±cakoti ±ha “imin±”ti-±di. Tena pana pam±ºena pah±tabbo eva paµipattikkamo pakaraºappatto. Imin± “tapopakkamen±”ti saddantarena v± adhigatoti dasseti “paµipattikkamen±”ti imin±. Tatoti tasm± s±maññabrahmaññassa appamattakeneva paµipattikkamena sudukkarabh±vato. Ima½ hetusambandha½ sandh±ya “padasambandhena saddhin”ti vutta½. Sabbatth±ti sabbav±resu.
399. Aññath±ti yadi acelakabh±v±din± s±mañña½ v± brahmañña½ v± abhavissa, eva½ sati suvij±nova samaºo, suvij±no br±hmaºo. Yasm± pana tumhe ito aññath±va s±mañña½, aññath± brahmañña½ vadatha, tasm± dujj±nova samaºo dujj±no br±hmaºoti attho. Ten±ha “ida½ sandh±y±h±”ti. Ta½ pakativ±da½ paµikkhipitv±ti ya½ pubbe p±katika½ s±mañña½, brahmaññañca hadaye µhapetv± tena acelakassapena “dukkara½ sudukkaran”ti vutta½, bhagavat± ca tameva sandh±ya “pakati kho es±”ti-±di bh±sita½, tameva idha p±katikas±maññabrahmaññavisaya½ katha½ paµisa½haritv±. Sabh±vatova paramatthato eva samaºassa, br±hmaºassa ca dujj±nabh±va½ ±vikaronto punapi “pakati kho”ti-±dim±ha. Tatr±p²ti samaºabr±hmaºav±depi. Padasambandhanti hetupadena saddhi½ pubb±parav±kyasambandha½.