S±livibh±go
128. “Atha kho te, v±seµµha, satt± sannipati½su, sannipatitv± anutthuni½su– ‘p±pak± vata, bho, dhamm± sattesu p±tubh³t±. Mayañhi pubbe manomay± ahumh± p²tibhakkh± saya½pabh± antalikkhacar± subhaµµh±yino, cira½ d²ghamaddh±na½ aµµhamh±. Tesa½ no amh±ka½ kad±ci karahaci d²ghassa addhuno accayena rasapathav² udakasmi½ samatani. S± ahosi vaººasampann± gandhasampann± rasasampann±. Te maya½ rasapathavi½ hatthehi ±luppak±raka½ upakkamimha paribhuñjitu½, tesa½ no rasapathavi½ hatthehi ±luppak±raka½ upakkamata½ paribhuñjitu½ saya½pabh± antaradh±yi. Saya½pabh±ya antarahit±ya candimas³riy± p±turahesu½, candimas³riyesu p±tubh³tesu nakkhatt±ni t±rakar³p±ni p±turahesu½, nakkhattesu t±rakar³pesu p±tubh³tesu rattindiv± paññ±yi½su, rattindivesu paññ±yam±nesu m±sa¹¹ham±s± paññ±yi½su. M±sa¹¹ham±sesu paññ±yam±nesu utusa½vacchar± paññ±yi½su. Te maya½ rasapathavi½ paribhuñjant± ta½bhakkh± tad±h±r± cira½ d²ghamaddh±na½ aµµhamh±. Tesa½ no p±pak±na½yeva akusal±na½ dhamm±na½ p±tubh±v± rasapathav² antaradh±yi. Rasapathaviy± antarahit±ya bh³mipappaµako p±turahosi. So ahosi vaººasampanno gandhasampanno rasasampanno. Te maya½ bh³mipappaµaka½ upakkamimha paribhuñjitu½. Te maya½ ta½ paribhuñjant± ta½bhakkh± tad±h±r± cira½ d²ghamaddh±na½ aµµhamh±. Tesa½ no p±pak±na½yeva akusal±na½ dhamm±na½ p±tubh±v± bh³mipappaµako antaradh±yi. Bh³mipappaµake antarahite pad±lat± p±turahosi. S± ahosi vaººasampann± gandhasampann± rasasampann±. Te maya½ pad±lata½ upakkamimha paribhuñjitu½. Te maya½ ta½ paribhuñjant± ta½bhakkh± tad±h±r± cira½ d²ghamaddh±na½ aµµhamh±. Tesa½ no p±pak±na½yeva akusal±na½ dhamm±na½ p±tubh±v± pad±lat± antaradh±yi. Pad±lat±ya antarahit±ya akaµµhap±ko s±li p±turahosi akaºo athuso suddho sugandho taº¹ulapphalo. Ya½ ta½ s±ya½ s±yam±s±ya ±har±ma, p±to ta½ hoti pakka½ paµivir³¼ha½. Ya½ ta½ p±to p±tar±s±ya ±har±ma, s±ya½ ta½ hoti pakka½ paµivir³¼ha½. N±pad±na½ paññ±yittha. Te maya½ akaµµhap±ka½ s±li½ paribhuñjant± ta½bhakkh± tad±h±r± cira½ d²ghamaddh±na½ aµµhamh±. Tesa½ no p±pak±na½yeva akusal±na½ dhamm±na½ p±tubh±v± kaºopi taº¹ula½ pariyonandhi, thusopi taº¹ula½ pariyonandhi, l³nampi nappaµivir³¼ha½, apad±na½ paññ±yittha, saº¹asaº¹± s±layo µhit±. Ya½n³na maya½ s±li½ vibhajeyy±ma, mariy±da½ µhapeyy±m±’ti! Atha kho te, v±seµµha, satt± s±li½ vibhaji½su, mariy±da½ µhapesu½. 129. “Atha kho, v±seµµha, aññataro satto lolaj±tiko saka½ bh±ga½ parirakkhanto aññatara½ [aññassa (?)] Bh±ga½ adinna½ ±diyitv± paribhuñji. Tamena½ aggahesu½, gahetv± etadavocu½– ‘p±paka½ vata, bho satta, karosi, yatra hi n±ma saka½ bh±ga½ parirakkhanto aññatara½ bh±ga½ adinna½ ±diyitv± paribhuñjasi. M±ssu, bho satta, punapi evar³pamak±s²’ti. ‘Eva½, bho’ti kho, v±seµµha, so satto tesa½ satt±na½ paccassosi. Dutiyampi kho, v±seµµha, so satto…pe… tatiyampi kho, v±seµµha, so satto saka½ bh±ga½ parirakkhanto aññatara½ bh±ga½ adinna½ ±diyitv± paribhuñji. Tamena½ aggahesu½, gahetv± etadavocu½– ‘p±paka½ vata, bho satta, karosi, yatra hi n±ma saka½ bh±ga½ parirakkhanto aññatara½ bh±ga½ adinna½ ±diyitv± paribhuñjasi. M±ssu, bho satta, punapi evar³pamak±s²’ti. Aññe p±ºin± pahari½su, aññe le¹¹un± pahari½su, aññe daº¹ena pahari½su. Tadagge kho, v±seµµha, adinn±d±na½ paññ±yati, garah± paññ±yati, mus±v±do paññ±yati, daº¹±d±na½ paññ±yati.