D±siputtav±do
267. Atha kho bhagavato etadahosi– “atib±¼ha½ kho aya½ ambaµµho m±ºavo sakyesu ibbhav±dena nimm±deti, ya½n³n±ha½ gotta½ puccheyyan”ti. Atha kho bhagav± ambaµµha½ m±ºava½ etadavoca– “katha½ gottosi, ambaµµh±”ti? “Kaºh±yanohamasmi, bho gotam±”ti. Por±ºa½ kho pana te ambaµµha m±t±pettika½ n±magotta½ anussarato ayyaputt± saky± bhavanti; d±siputto tvamasi saky±na½. Saky± kho pana, ambaµµha, r±j±na½ okk±ka½ pit±maha½ dahanti. “Bh³tapubba½, ambaµµha, r±j± okk±ko y± s± mahes² piy± man±p±, tass± puttassa rajja½ pariº±metuk±mo jeµµhakum±re raµµhasm± pabb±jesi– okk±mukha½ karakaº¹a½ [ukk±mukha½ karakaº¹u½ (s². sy±.)] hatthinika½ sinis³ra½ [sinipura½ (s². sy±.)]. Te raµµhasm± pabb±jit± himavantapasse pokkharaºiy± t²re mah±s±kasaº¹o, tattha v±sa½ kappesu½. Te j±tisambhedabhay± sak±hi bhagin²hi saddhi½ sa½v±sa½ kappesu½. “Atha kho, ambaµµha, r±j± okk±ko amacce p±risajje ±mantesi– ‘kaha½ nu kho, bho, etarahi kum±r± sammant²’ti? ‘Atthi, deva, himavantapasse pokkharaºiy± t²re mah±s±kasaº¹o tatthetarahi kum±r± sammanti. Te j±tisambhedabhay± sak±hi bhagin²hi saddhi½ sa½v±sa½ kappent²’ti. Atha kho, ambaµµha, r±j± okk±ko ud±na½ ud±nesi– ‘saky± vata, bho, kum±r±, paramasaky± vata, bho, kum±r±’ti. Tadagge kho pana ambaµµha saky± paññ±yanti; so ca nesa½ pubbapuriso. “Rañño kho pana, ambaµµha, okk±kassa dis± n±ma d±s² ahosi. S± kaºha½ n±ma [s± kaºha½ (p².)] janesi. J±to kaºho paby±h±si– ‘dhovatha ma½, amma, nah±petha ma½ amma, imasm± ma½ asucism± parimocetha, atth±ya vo bhaviss±m²’ti. Yath± kho pana ambaµµha etarahi manuss± pis±ce disv± ‘pis±c±’ti sañj±nanti; evameva kho, ambaµµha, tena kho pana samayena manuss± pis±ce ‘kaºh±’ti sañj±nanti. Te evam±ha½su– ‘aya½ j±to paby±h±si, kaºho j±to, pis±co j±to’ti. Tadagge kho pana, ambaµµha kaºh±yan± paññ±yanti, so ca kaºh±yan±na½ pubbapuriso. Iti kho te ambaµµha, por±ºa½ m±t±pettika½ n±magotta½ anussarato ayyaputt± saky± bhavanti, d±siputto tvamasi saky±nan”ti. 268. Eva½ vutte, te m±ºavak± bhagavanta½ etadavocu½– “m± bhava½ gotamo ambaµµha½ atib±¼ha½ d±siputtav±dena nimm±desi. Suj±to ca, bho gotama ambaµµho m±ºavo, kulaputto ca ambaµµho m±ºavo, bahussuto ca ambaµµho m±ºavo, kaly±ºav±kkaraºo ca ambaµµho m±ºavo, paº¹ito ca ambaµµho m±ºavo, pahoti ca ambaµµho m±ºavo bhot± gotamena saddhi½ asmi½ vacane paµimantetun”ti. 269. Atha kho bhagav± te m±ºavake etadavoca– “sace kho tumh±ka½ m±ºavak±na½ eva½ hoti– ‘dujj±to ca ambaµµho m±ºavo, akulaputto ca ambaµµho m±ºavo, appassuto ca ambaµµho m±ºavo, akaly±ºav±kkaraºo ca ambaµµho m±ºavo, duppañño ca ambaµµho m±ºavo, na ca pahoti ambaµµho m±ºavo samaºena gotamena saddhi½ asmi½ vacane paµimantetun’ti, tiµµhatu ambaµµho m±ºavo, tumhe may± saddhi½ mantavho asmi½ vacane. Sace pana tumh±ka½ m±ºavak±na½ eva½ hoti– ‘suj±to ca ambaµµho m±ºavo, kulaputto ca ambaµµho m±ºavo, bahussuto ca ambaµµho m±ºavo, kaly±ºav±kkaraºo ca ambaµµho m±ºavo, paº¹ito ca ambaµµho m±ºavo, pahoti ca ambaµµho m±ºavo samaºena gotamena saddhi½ asmi½ vacane paµimantetun’ti, tiµµhatha tumhe; ambaµµho m±ºavo may± saddhi½ paµimantet³”ti. “Suj±to ca, bho gotama, ambaµµho m±ºavo, kulaputto ca ambaµµho m±ºavo, bahussuto ca ambaµµho m±ºavo, kaly±ºav±kkaraºo ca ambaµµho m±ºavo, paº¹ito ca ambaµµho m±ºavo, pahoti ca ambaµµho m±ºavo bhot± gotamena saddhi½ asmi½ vacane paµimantetu½, tuºh² maya½ bhaviss±ma, ambaµµho m±ºavo bhot± gotamena saddhi½ asmi½ vacane paµimantet³”ti. 270. Atha kho bhagav± ambaµµha½ m±ºava½ etadavoca– “aya½ kho pana te, ambaµµha, sahadhammiko pañho ±gacchati, ak±m± by±k±tabbo. Sace tva½ na by±karissasi, aññena v± añña½ paµicarissasi, tuºh² v± bhavissasi, pakkamissasi v± ettheva te sattadh± muddh± phalissati. Ta½ ki½ maññasi, ambaµµha, kinti te suta½ br±hmaº±na½ vuddh±na½ mahallak±na½ ±cariyap±cariy±na½ bh±sam±n±na½ kutopabhutik± kaºh±yan±, ko ca kaºh±yan±na½ pubbapuriso”ti? Eva½ vutte, ambaµµho m±ºavo tuºh² ahosi. Dutiyampi kho bhagav± ambaµµha½ m±ºava½ etadavoca– “ta½ ki½ maññasi, ambaµµha, kinti te suta½ br±hmaº±na½ vuddh±na½ mahallak±na½ ±cariyap±cariy±na½ bh±sam±n±na½ kutopabhutik± kaºh±yan±, ko ca kaºh±yan±na½ pubbapuriso”ti? Dutiyampi kho ambaµµho m±ºavo tuºh² ahosi. Atha kho bhagav± ambaµµha½ m±ºava½ etadavoca– “by±karohi d±ni ambaµµha, na d±ni, te tuºh²bh±vassa k±lo. Yo kho, ambaµµha, tath±gatena y±vatatiyaka½ sahadhammika½ pañha½ puµµho na by±karoti, etthevassa sattadh± muddh± phalissat²”ti. 271. Tena kho pana samayena vajirap±º² yakkho mahanta½ ayok³µa½ ±d±ya ±ditta½ sampajjalita½ sajotibh³ta½ [sañjotibh³ta½ (sy±.)] ambaµµhassa m±ºavassa upari veh±sa½ µhito hoti– “sac±ya½ ambaµµho m±ºavo bhagavat± y±vatatiyaka½ sahadhammika½ pañha½ puµµho na by±karissati, etthevassa sattadh± muddha½ ph±less±m²”ti. Ta½ kho pana vajirap±ºi½ yakkha½ bhagav± ceva passati ambaµµho ca m±ºavo. 272. Atha kho ambaµµho m±ºavo bh²to sa½viggo lomahaµµhaj±to bhagavanta½yeva t±ºa½ gaves² bhagavanta½yeva leºa½ gaves² bhagavanta½yeva saraºa½ gaves²– upanis²ditv± bhagavanta½ etadavoca– “kimeta½ [ki½ me ta½ (ka.)] bhava½ gotamo ±ha? Punabhava½ gotamo bravit³”ti [br³tu (sy±.)]. “Ta½ ki½ maññasi, ambaµµha, kinti te suta½ br±hmaº±na½ vuddh±na½ mahallak±na½ ±cariyap±cariy±na½ bh±sam±n±na½ kutopabhutik± kaºh±yan±, ko ca kaºh±yan±na½ pubbapuriso”ti? “Evameva me, bho gotama, suta½ yatheva bhava½ gotamo ±ha. Tatopabhutik± kaºh±yan±; so ca kaºh±yan±na½ pubbapuriso”ti.