Ñak±rantadh±tu

ѱ avabodhane. “ѱti, ñanti, ñ±si. ѱtu, ñantu. Ñeyya, ñeyyun”ti-±d²ni yath±p±vacana½ gahetabb±ni. ѱti, ñ±tako, añño, ñatta½, ñatti, paññatti, viññatti, saññatti, saññ±, saññ±ºa½, paññ±, paññ±ºa½, ñ±ºa½, viññ±ºa½.

Tattha ñ±t²ti j±n±ti. Puna ñ±t²ti bandhu. So hi “aya½ amh±kan”ti ñ±tabbaµµhena ñ±t²ti. Eva½ ñ±tako. Aññoti diµµhadhammik±dayo atthe na ñ±ti na j±n±t²ti añño, avidv± b±loti attho. Ñattanti j±nanabh±vo. “Y±vadeva anatth±ya, ñatta½ b±lassa j±yat²”ti p±¼i nidassana½. Saññ±ºanti cihana½. K±rite “ñ±peti saññ±peti viññ±payat²”ti-±d²ni bhavanti. Yasm± pana “aññ±ti paµivijjhati. Attattha½ v± parattha½ v± ñassati. Anaññ±taññass±m²tindriya½. Ekacce nabbhañña½su, ekacce abbhañña½s³”ti p±¼iyo dissanti, tasm± ñ±t²ti-±d²ni ±khy±tikapad±ni diµµh±niyeva honti nayavasena. Tath± hi aññ±t²ti ettha ±iti upasaggo, so parassakkharassa saññogucc±raºicch±ya rassa½ katv± niddiµµho. ѱt²ti s±sane ±khy±tikapada½ diµµha½, tasm±yeva “ñ±ti, ñanti. ѱs²”ti-±din± padam±l±karaºe nattheva doso.

ѱ m±raºatosananis±nesu. M±raºa½ j²vitindriyupacchedakaraºa½. Tosana½ tuµµhi. Nis±na½ tikkhat±. Ñatti. Manuñña½. Paññatti.

Ettha ñatt²ti m±ret²ti v± toset²ti v± niset²ti v± attho. Ayañca ñattisaddo “vatti et±y±ti v±c±”ti ettha vattisaddo viya ±khy±tikapadanti daµµhabbo. Tath± ±datteti ettha vibhattibh³tassa tesaddassa viya vibhattibh³tassa tisaddassa saññogabh±vo ca dh±tu-antassarassa rassattañca. Manuññanti mana½ ±bhuso ñeti toset²ti manuñña½. Ayamattho manasadd³papadassa ±pubbassimassa ñ±dh±tussa vasena daµµhabbo. Paññatt²ti n±nappak±rato pavattiniv±raºena akusal±na½ dhamm±na½ ñatti m±raºa½ paññatti. Atha v± dhamma½ suºant±na½ dhammadesan±ya citte anekavidhena somanassupp±dana½. Atikhiºabuddh²na½ anekavidhena ñ±ºatikhiºakaraºañca paññatti n±ma, tath± sot³na½ cittatosanena cittanis±nena ca paññ±pana½ paññatt²ti daµµhabba½.

Iti bh³v±digaºe cavaggantadh±tur³p±ni

Samatt±ni.